Boeken

In de herfstvakantie kocht ik in Friesland enkele hoogst interessante boeken,  zie hieronder.
Ten eerste een bijzonder boek van de  schrijver Michael KumpfMüller, getiteld DE HEERLIJKHEID VAN HET LEVEN, de laatste liefde van KAFKA. Speelt zich af voor  de tweede wereldoorlog in Berlijn.

DAN NOG 'HET NIEUWE LAND. Met "Het verhaal van een polder die perfect moest zijn."
Hoge eisen werden aan mensen die bijvoorbeeld een boerenbedrijf in de nieuwe polders  wilden inbrengen, waarbij ook het geloof en de afkomst een beslissende rol speelde.

Voor mij  interessant omdat mijn ouders op loopafstand bij de nieuwe polders woonden.
De nieuwe bewoners gingen in Lemmer ter kerke, als de kerk tenminste zwaar genoeg was.

Tot slot kocht ik een boek waar ik al tijden naar zocht en wel "Een keuze uit het werk van GYSBERT  JAPIX."
Een pil van een boek, geheel in het Fries, maar meestal met vertaling in het Nederlands.

Hierbij een voorbeeld, een aardig liedje in het Fries, en in vertaling

          Az de bern mij to earekrijte krijsen: 'Mem, mem: Ytte, ytte!
          en ik jild nog vor het yten vien, yn nm buse of yn miyn pong,
          dan tinckt mij, myn  hert mut brecke, soe 'k dan net in gleon wird
          sprecke?

          Als ik de kinderen hoor krijsen.
          en MOE, MOE, we willen eten!
          en geld noch eten heb
          zou ik dan niet een fel woord spreken?

Tot zover maar even. Het is ietes tiedt...

VIER KEER SCHAKEN

U weet waarschijnlijk, ik ben een groot liefhebber van het schaakspel.

Omdat ik wat met mijn gezondheid worstel, ben ik veel thuis, en vermaak mij

met een potje schaken, zo ook de afgelopen week.

LET OP! Het betreft vier partijen.

De eerste partij speelde ik thuis tegen onze kleinzoon Bart, hij komt meestal

maandags bij ons eten, en na het eten schaken we een of twee potjes, zo ook

deze maandag. Ik had eerder  Bart geleerd hoe hij zijn stukken moest

verdedigen, wat hij zo goed in zijn oren had geknoopt, dat ik  deze partij

grandioos verloor, enfin volgende keer beter.

De tweede partij speelde ik en paar dagen later tegen een zekere Joop.

Hij komt zo nu en dan dinsdags bij me spelen, mijn dochter Karin kende hem

van haar werk, en nu komt hij via haar zo nu en dan bij me schaken.

Met deze man is het gezellig praten, maar hij weet zo ongelukkig veel

over schaken en schaaksystemen, daar kan ik niet aan tippen,u raad het al,

weer een partij verloren.

De derde partij speelde ik op de schaakclub, woensdagsmiddags voor senioren.

Lenie brengt me middags naar de club, en haalt me eind van de middag weer op.

Maar ja het winnen en verliezen hangt af van de indeling, je kan een matige of een

sterke tegenstander treffen, en ja hoor, ik trof een kei van een tegenstander.

En u raad het al, ik moest na een  uur spelen al opgeven.

En dan de vierde partij, die speelde ik avonds na het eten op de computer, ik koos

voor een Koning Indische opening, die Dr. Euwe ons uitentreuren had geleerd in zijn

bij schakers bekende leerboeken, en wat denkt u: ik won deze partij. Hoera!

Een boek over Amsterdam

Hallo allemaal, zoals ik in mijn vorige mail beloofde zou ik terug komen op het in Amsterdam gekochte boek,

" AMSTERDAM, geschiedenis van de van de meest vrijzinnige stad ter wereld "Geschreven  door de Engelsman RUSSELL SHORTO. Om te beginnen, ik heb dit boek van 400 bladzijden bijna uit. Verslaafd gelezen. Toen we nog op de Oliemolensingel woonden, kreeg ik van de  buurman, Roel Luiten, die ernstig ziek was, stapels boeken over Amsterdam, ook veel in gelezen, maar dit boek slaat alles. Het boek is eigenlijk, zoals de titel aangeeft een geschiedenisboek,. Ik vind het moeilijk om de diepere bedoeling van dit boek, de in de titel genoemde vrijzinnigheid, Amsterdam de meest vrijzinnige stad ter wereld, weer te geven, maar al lezend begin je erin te geloven. Het aantal besproken onderwerpen is enorm. Ik noem  een aantal op.

 De invloed van Amsterdam op de wereld

en volgens Shorto zeker op de  verenigde staten

Tolerantie  liberalisme

Godsdienstvrijheid

De invloed van 'grote' Amsterdammers

De invloed van de wereldhandel

De invloed van de geschiedenis'

Russell noemt zelfs Spinoza,

Grote schrijvers, enz enz,

 Ik ben me bewust dat mijn enthousiasme hier nog niet goed overkomt, maar ik heb maar ''een aanbeveling, lees dit boek, je wordt erwijzer van.”

Vakantie en een dagje Amsterdam.

Ach zoals Lenie en ik eigenlijk het gehele jaar vakantie hebben verandert er voor ons bij het begin van de schoolvakanties en zoals dat vroeger heette "de fabrieksvakanties" niet zo veel.

Opvallend, zeker in onze woonomgeving, is het vrolijke gekraai van spelende kinderen in de tuinen, gezien de leeftijd van de kinderen die hier in de buurt spelen is het na acht, negen uur weer rustig, overigens Lenie en ik houden van kinderen en een beetje lawaai stoort ons niet, vinden we zelfs gezellig. Maar zoals het jaarlijks gaat wil je in de vakantietijd toch wel eens wat anders dan gewoon, zo ook dit jaar, een dagje naar Amsterdam, met de jongste kleinkinderen naar de dierentuin en lekker buitenhuis eten, onder andere  genieten van de door oma (Lenie) gebakken scharretjes.

Maar na deze inleiding was het  eigenlijk mijn bedoeling om iets over ons geslaagde dagje Amsterdam te schrijven.

Donderdag 31 juli gingen we volgens afspraak met onze dochter Karin en schoonzoon Clemens dus een dagje naar Amsterdam met de auto van Clemens. Het is niet naast de deur, maar met z'n vieren gezellig in de auto gaat de tijd snel, na de auto in de parkeergarage te hebben gestald, loop je zo in de mooie stad Amsterdam' nou ja lopen? Clemens  had voor oma en opa voor rolstoelen gezorgd, dus iedereen bleef fit en bleef genieten.   

Ja wat is er meer over te schijven: We genoten van de mooie stad, vooral de grachten, de terrasjes, en natuurlikj onze vrouwen ook van de vele winkels en winkeltjes, de mannen

bleven geduldig wachten tot ze een keuze gemaakt hadden. Wij als mannen  vonden al gauw kleine en ook grotere  boekwinkels, onder andere de bekende boekwinkel Atheneum.  Ik kocht hier een boek dat al enige tijd op mijn verlanglijstje stond, "Amsterdam, de geschiedenis van de meest vrijzinnige stad ter wereld", geschreven door de Engelsman  Russell Shorto. Een prachtig boek, ik kom er nog wel op terug.   

VAN UITSTEL KOMT..AFSTEL.

Helaas, een van mijn zwakke punten is dat ik zeer tot mijn schande een uitsteller ben, de dingen op zijn beloop laat, 'kan nog wel, komt wel goed, eerst even dit boek uitlezen,  eerste  dit potje schaken afmaken, zo komt uitstel soms, vaak? tot afstel. Ik heb natuurlijk wel meer zwakke punten, maar dat uitstellen van zaken hangt  mezelf ook de keel uit, en dat niet alleen.

zoals nu, 6 juni was mijn lieve vrouw Lenie jarig, we vierden haar verjaardag op zondag 8 juni bij Karin en Clemens, onze dochter en schoonzoon, prachtig weer, de hele  dag in de tuin gezeten, veel familie, volop hapjes en drankjes, kortom een fijne  dag, maar... helaas geen stukje over deze verjaardag en genoemde fijne dag in mijn weblog, ik kan wel excuses bedenken, maar het was weer gewoon van uitstel komt afstel. Misschien speelt mee dat ik voor mijn verjaardag en vaderdag veel boeken kreeg, maar het blijft kl....

  

Sorrie Karin en Clemens, alsnog bedankt voor deze fijne dag .

 

EEN VERJAARDAG en meer.

28 mei vierden we de eenenvijftigste verjaardag van onze zoon Nico bij hem thuis. Een gezellig feestje  met familie en vrienden uiteraard met  drankjes en  hapjes, Lenie en ik kwamen pas na middernacht in bed terecht, en dat is vrij laat voor ons.

Na zo'n  verjaardagsfeestje denk je wel eens na over de tijd dat alles begon, eenenvijftig jaar geleden, de dag dat het allemaal begon, Nico werd met enige moeite geboren in het ziekenhuis in Enschede. "Een jongentje" riep Dokter Willemsen, die assisteerde   bij de bevalling. Ik herinner me nog goed dat ik  de ziekenhuisgang op rende en tegen een verpleegster die ik tegenkwam riep 'zuster ik heb een zoon'. Na  ruim vijftig jaar herinner ik me dit nog als de dag van gisteren. Ook merkwaardig was dat we nu enkele maanden  geleden de zelfde dokter Willemsen tegenkwamen in de wachtkamer van onze huisarts, we herkenden hem nog en maakten een praatje, ook hij wist nog wie we waren. Hij was inmiddels een zeer oude man geworden, ik denk in de  negentig. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben met Nico en met onze lieve dochter Karin, die ook met de hulp van dokter Willemsen geboren is,  veel plezier, en ook nu op onze oude dag,  veel hulp en bijstand gehad.

NOG EVEN 3 MEI 2014

MIJN VERJAADAG DUS.

Ik schreef eerder, ik meen 6 mei, over de gezellige dag van mijn verjaardag, eigenlijk over de gezelligheid met heel wat gasten, en ook heel wat verjaardagscadeaus.

Nu wil ik wat nader ingaan op de verjaardagcadeaus. U weet dat ik een  liefhebber ben van boeken en graag een goed boek lees. Mijn gasten waren hiervan op de hoogte, naast lekkere luchtjes bestonden de verjaardagcadeaus uit boeken en boekenbonnen. Ik zal hier enkele  namen van de gulle gevers noemen,  iets nader ingaan op de verkregen boeken. Daar gaan we dan.

Van Lenie, mijn lieve vrouw, kreeg ik 's morgens op bed al  het nieuwe boek van de bekende schrijver Jan Siebelink, 'De blauwe nacht,. Ik had dit boek op mijn verlanglijstje staan, omdat ik zijn vroeger gelezen boeken bijzonder goed vond. Helaas, dit boek, ik heb het wel uitgelezen, viel me erg tegen, seks en vreemdgaan kom je bijna op elke bladzij tegen, Jan Siebelink is niet zo jong meer. Hij heeft waarschijnlijk eens heel iets anders willen  schrijven dan en we van hem gewend zijn, maar aan mij was dit niet besteed.

Gauw wat anders. Van mijn beide kinderen, Karin en Nico,  en hun gezin kreeg ik een prachtig boek over mijn geboortestreek, Lemsterland, met prachtige foto's en  verhalen met voor mij boeiende jeugdherinneringen. Het is een loodzwaar boek, met  263 bladzijden, waar ik erg blij mee ben en nog lang niet ben uitgekeken.

Van tante Lies kreeg ik boekenbon waar ik vandaag een boek genaamd de Wertheims, voor kocht, een boek over een familie die zowel de eerste als de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt, volgens een flap een meeslopend verhaal over een wereld die niet meer bestaat.

Van een gast die onbekend wenst t blijven  kreeg ik een boekenbon waar ik een  bijzonder boek voor  kocht,  Biografie van een ziekte Alzheimer" Schrijver Koos Neuvel.  Schrijf ik nog wel eens over.

Dit waren dan de boeken, maar ook veel bloemen, en lekkere luchtjes etc.

Maar allemaal hartelijk bedankt voor alle attenties.

EEN TERUGBLIK

En toen was het zo ineens drie mei 2014,

      en zo ineens was ik jarig en werd

           VIJF EN TACHTIG JAAR.

      WAT EEN LEEFTIJD MENEER.

           MAAR IK  VOEL ME NOG

                   REDELIJK GOED,

         EN MAG NOG ALLES ETEN.

Maar ik wil iets schrijven over die zaterdag, 3 mei mijn verjaardag dus,

Lenie was uiteraard de eerst die mij feliciteerde met dit 'heugelijk feit'

en overhandigde mij een mooi cadeau, het nieuwe boek van Jan Siebelink'

De roman. "De blauwe nacht". Stond op mijn verlanglijstje.

Dan zo in de loop van de zaterdag middag kwamen de gasten, die mij uiteraard gelukwensten en een verjaardagscadeau overhandigden,

Nico en Fatma, en de drie kinderen, Ebru, Annouk en Mert.

Karin en Clemens waren nog met vakantie, dus niet aanwezig,

maar wel aanwezig waren Lotte en haar vriendje, alsmede Bart met zijn vriendin.

 Dan tante Lies, en Jannie Jansen, onze buurvrouw uit Boekelo.

Helaas konden ook Lenie haar zuster Ria en Zwager Bob niet aanwezig zijn. Bob was pas  geopereerd. Zwager Co is na een langdurige ziekte nog niet tot reizen in staat. Helaas, dat een aantal familieleden ontbreken is niet zo leuk. Hopelijk volgend jaar beter.

Het was de bedoeling dat we in de namiddag zouden barbecuen, maar het weer was te ongunstig, dus werd het een heerlijke rijsttafel. Ook lekker.

Tot slot wil ik iedereen bedanken voor het bezoek aan ons,  voor de verjaardag-

cadeaus en de gezelligheid.

EEN GESPREK MET DE (MIJN) CASEMANAGER

Als je opgezadeld wordt met het begrip 'Alzheimer' kriijg je een z.g casemanager toebedeeld. De casemanager is in mijn geval  een alleraardigste mevrouw, Silvie B.

Deze mevrouw is door de gemeente aangesteld, enerzijds om na te gaan  dat er in het gezin van de patiënt geen problemen zijn, anderzijds fungeert zij als tussenpersoon tussen de patiënt, ik dus, en de zorg. Het kan natuurlijk voorkomen dat ook de vrouw van de patiënt ziek is, zodat er iets geregeld moet worden.

Enfin, mevrouw meldt zich afgelopen dinsdag aan en vroeg al gauw: hoe gaat het er mee meneer Vaartjes. En naar waarheid zeg ik dan "Heel goed mevrouw, naar omstandigheden heel goed. Dat is fijn zegt Silvie, maar bent u soms ook niet wat vergeetachtig en onzeker?  "Jawel, maar niet meer dan die voor komen bij elke man van mijn  leeftijd. 'U voelt zich dus niet ziek, maar u heeft natuurliijk  wel Alzheimer

"Dat zal wel mevrouw, maar ook daar ben ik niet zo zeker van. En  zo hobbelde ons gesprek wat voort. Ik schonk nog maar eens een kopje koffie in, toonde haar wat familiefoto's, o.a. van Sjoerd, We praatten wat na, mevrouw was ook geïnteresseerd in wat mooie familiestukken, kasten en een klok en in mijn weblog. En zo was een middag zo maar om, we spaken af dat bij een volgend gesprek ook Lenie en eventueel mijn dochter Karin aanwezig zouden zijn. Mevrouw Silvie beloofde me dat ze een schaakliefhebber voor me zou zoeken, voor wat aanspraak voor me. Ook een alzheimer uiteraard. Als hij maar niet gaat zeuren over zijn kwaal.

OPNIEUW MAARTEN 't HART.

Op vrijdag 11 april schreef ik een klein stukje over Maarten 'tHart op dit weblog

Eigenlijk ging het stukje niet of nauwelijks over het werk van Maarten maar in hoofdzaak over blindschaken in de kerk. Ik ging voorbij aan de schrijver zelf.

Ik zal dat even recht zetten..

Maarten t Hart is een groot schrijver, een groot Nederlands schrijver, maar ook een veelschrijver, ik las dat hij meer dan vijftig boeken heeft geschreven, maar het kunnen ook meer zijn. Ikzelf ben een groot liefhebber van zijn boeken, ook in mijn familie zitten echte 't Hart liefhebbers. Het bovenbedoelde boek met de blindschakende jongens in de kerk heet De Jacobsladder, en is een geweldig boek dat je zo voor de tweede of derde keer kunt lezen. Eigenlijk geldt dat voor al zijn  boeken. Het boek dat ik nu voor de eerste keer lees heet : "Het psalmen- oproer"  een prachtig boek, waar de  haringvisserij de hoofdrol speelt. ook een pittig boek.

Ik noem nog enkele oudere boeken van Maarten die ik , vroeger , vele keren gelezen heb. Natuurlijk De aansprekers, Stenen voor een ransuil, De Ortolaan.

Rond de eeuw wisseling verscheen : Wie God verlaat heeft niets te vrezen, een boekje dat m.i.z. openhartig de dingen bij de naam noemt, maar is voor trouwe kerkgangers niet zo geschikt, of misschien toch wel.

Kom op Maarten, we wachten op je nieuwe bestseller!

" DE JACOBSKLADDER" VAN MAARTEN 'T HART.

In het hierboven genoemde boek gaat het onder anderen over een zondagse kerkgang en over schaken.

Twee jongens, Job en Anton, dikke vrienden houden van schaken, en moeten zondags met hun ouders naar de kerk. Maarten 'Hart schreef dit boek over de vijftiger jaren toen het nog heel gewoon was dat zondagsmorgens een heel gezin naar de kerk ging. De twee jongens mochten in de kerk van hun ouders wel naast elkaar zitten,maar beslist niet praten tijdens de dienst, ook als ze fluisterden kregen ze een stomp van  een van de ouders  in hun rug. De jongens waren schaakliefhebbers  en konden ook blindschaken, wat moeilijk is, bij blindschaken, heb je dus geen schaakbord en stukken nodig, want de stukken en de stelling zitten in je hoofd, je geeft de zetten fluisterend aan elkaar door, maar ook dat kan in de kerk niet, je kon in de  kerk, tijdens een saaie preek dus ook geen potje blindschaken, maar de jongens hadden er wat op gevonden. De schrijver, Maarten 't Hart geeft het als volgt weer:

Ik weet het zij Job hoe we tijdens de preek kunnen schaken zonder te fluisteren.

als je een zet wilt doen zet je gewoon je bijbeltje voor je op de bank bijvoorbeeld bij .Efezeriêrs 2 en dan sla je om naar Eveziërs4, dan is het e2-e4. Ja,ja zo kan het .

maar als je bijvoorbeeld een paard wil verzetten, hoe moet dat dan?

wel je gaat naar het oude testament en zoekt de p van Paard 1 en een g 3 en. je zet het paard dan van g1 op f3. Simpel toch, thuis nog wat oefenen dan lukt het zondag wel.

 En het lukte, mogelijk werden de jongens grote schakers, maar dat vermeldt Maarten niet.

EEN GESPREK MET EEN KENNIS

“Zijn het geen lange dagen  nu je niet meer werkt maar gepensioneerd bent?"

 "Ach, mijn dagen zijn niks langer dan jouw dagen."

 "Maar nu je niet meer werkt, wat doe je dan de hele dag?"

 "Wel, lezen."

 "Maar je kunt toch niet de hele dag lezen?"

 "O, jawel hoor, dat kan ik best."

 "Dan moet je wel veel lezen."

"Ja, heel veel"

"Wat lees je dan?"

"Wel, boeken, kranten, tijdschriften' maar het meest boeken."

"Wat voor soort boeken lees je dan?"

"Vaak boeken over geschiedenis, veelal Nederlandse geschiedenis."

"Ben je nu met een boek bezig over Nederlandse geschiedenis?"

"Ja toevallig wel,  Het boek heet '"Gijsbert Karel van Hogendorp, Grondlegger van het koninkrijk" Een boeiend boek, het gaat natuurlijk over Nederland, tweehonderd jaar geleden, toen we een koninkrijk werden met een koning, Koning Willem de eerste,

maar zijdelinks lees je veel over de Fransen die Nederland hadden bezet, over Engeland, waar de Oranjes naar toe waren gevlucht. Toen al."

"Maar je leest ook kranten, dat is toch saai?"

"Vaak wel, maar soms niet. Zo las ik laatst dat onze hoogopgeleide volksvertegen-

woordigers een spelletje spelen dat heet  "voor wat hoort wat'. Jij de  asielzoekers

maar dan de rijken geld er bij."

"Dat snap ik niet, maar als je steeds binnen zit te lezen, is dat toch niet gezond."

"Dat is zo, maar we hebben een balkon, daar lees ik als het mooi weer is."

"Een vraag, ik zie hier "De Groene Amsterdammer" liggen, die las mijn vader ook,

hij noemde dat blad het beste tijdschrift van Nederland"

"Helemaal mee eens..."

"Een leuk gesprek, ik kom nog wel eens langs voor een praatje.”  

EEN ALZHEIMER BIOGRAFIE

In de Groene  Amsterdammer verscheen vandaag een uigebreide boekbespreking over een pas verschenen boek over de ziekte van Alzheimer, geschreven door ene Koos Neuvel, getiteld

'Alzheimer: biografie van een ziekte'.  Heuvel schreef dit boek naar aanleiding van de genoemde ziekte van zijn moeder.    Ik heb dit boek zelf nog niet in mijn bezit, maar ik  heb wat vermeldingen uit genoemde boekbespreking over genomen.

Een zekere  Dr Whitehouse Amerikaanse neuroloog heeft zich diepgaand met deze ziekte bezig gehouden. Zijn boodschap is dat Alzheimer niet wezenlijk verschilt van normale ouderdom  In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw werd de term seniele dementie bewust verlaten en werden de mensen die aan genoemde ouderdomsziekten leden  o .a  nder de noemen alzheimer geschaard. Alzheimer patiënten hoor je zeggen: ik ben niet ziek, maar oud. Genoemde dokter Whitehouse gelooft niet dat een geneesmiddel voor Alzheimer snel zal worden gevonden. Maar niet alleen Jansen Steur, ook competente neurologen kunnen een foutieve diagnose stellen.

Neuvel laat in zijn boek zien dat hoop bij de ziekte van Alzheimer niet alleen bestaat uit het vasthouden aan medische illusies, maar dat het menselijk vermogen in staat is door angsten en aftakeling heen te komen, om tot acceptatie met een leven van kwetsbaarheid en eindigheid te kunnen komen. 

Ik zelf ben het met het bovenstaande zeer eens. Als ik het genoemde boek van Koos Neuvel in mijn bezit heb hoort u meer van me.

DE LIBBENSPIIP

(En gedeelte uit 'De Libbenspiip' van Pieter JellesTroelstra)

Alde pake sit foar ‘t milhûs                                                                                                

 t Is eenmoaje simmerdei

En hy sjucht de wite wolkje

 Ut syn piip swiersettiich nei,

Ja” sa seit er “ sa wier alles

Hwet ik  yn  myn libben seach:

Wolkjes dy ‘mij tel üntdreauwen,

Reek, dy ‘ ringen my úntfleach.

Mar ‘t is mis : de piip is ût; 

“ja,” sa bromt er, lûk no mar,

 de dea is toch  het einbeslut

 kom ' i kmoat  iete, 'ís tsien oere.

Twa jonges loeke pake springend

yn de keamer ien. Pake glommet,

.mear as  yeske blea dochs fennroken oer.

---

Woordenlijst:

Milhus is woongedeelte van de boerderij

Simmerdei  is zomerdgi

pake opa  grootvader

yeskjke  as

reek  rook

HET LITTEKEN VAN DAVID

Alhoewel de boekenweek  voorbij is kan ik het niet laten het boek met bovenstaande titel nog eens te noemen.

Dit boek verscheen in het jaar 2006 of 2007.

Ik kocht het toen en las het ook, ik heb het dus al zeven jaar in mijn  kast staan zonder er meer naar om te kijken, tot ongeveer een week geleden toen ik  het boek weer eens tegenkwam, ik bladerde het nog eens door en dacht dit kan wel eens een van de betere boeken zijn, lezen dus. Ik heb vreemd genoeg geen enkele herinnering over de kwaliteit van het boek toen ik het in 2006 of 2007 voor het eerst las, mogelijk speelt mijn kwaal hierbij een rol. Kortom ik las dezer dagen het boek opnieuw, en was verrukt. Het is een schitterend boek, dat ook de geschiedenis van het ontstaan van de Joodse staat  Israel in1948 beschrijft, gruwelijk, hele dorpen werden door de joden met de grond gelijk gemaakt, en  duizenden palestijnen werden verdreven en in vluchtelingkampen onder gebracht. De titel van het boek geeft het bizarre verhaal aan, maar is waarschijnlijk bekend, een

Palestijnse baby wordt gestolen, groeit op bij de joden, en wordt later

als joodse militair doorzijn broer herkend aan zijn litteken, enzovoort.

   

Schrijfster: Susan Abulhawa

Uitgever: Oxfam Novib Den Haag,

EEN BOEK EN DE BOEKENWEEK

Ja, de Boekenweek, ik heb er niet zoveel mee.

ik koop en lees toch wel boeken, overigens is een gratis  Boekenweekgeschenk , een gratis boekje mooi meegenomen. Verder zal met de Boekenweek wel de commercie bedoeld zijn, boeken kunnen je wat doen, een goed boek kan je aan het denken zetten, kunnen mogelijk een ander mens van je maken. Ik lees al pak weg bijna tachtig jaar boeken en weet er wel iets van.

Zo kocht ik  al voor de Boekenweek de nieuwe roman van Murakamie "De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrims jaren". Het boek speelt  zich uiteraard af in Japan.

Het boek opent met en hechte groep middelbare scholieren, twee jongens en twee meisjes die al enkele jaren een sterke band hebben, totdat er een kink in de kabel komt, door roddel,  achterklap, een jongen wordt verdacht van aanrandingen van de meisjes en wordt uit de groep gezet, deze jongen, Tsukuru, blijft de hoofdfiguur in het boek,een prachtig boek dat je zeer aan het denken zet: dat de tijd niet altijd verstrijkt, wat heb je voor een ander over,

hoe bereik je evenwicht tussen verschillende karakters?

Dus een aanrader.

MYN BROERKE

Myn broerke is sa stil en sa wyt en sa kâld,

Hy kin net mear boartsje troch fjilden en wâld.

Us mem stiet te kriten, mar hy heart har net.

Us heit aeit syn wankjes, mar hij fielt it net.

Hwet gongen wij vaek wol tegarre yn it hôf

En geiden en djoejden troch beammen en lof.

No leit er sa wyt sa stil en sa kâld,

Nea scil er wer boartsje troch fjild en wâld.

Moarn wirdt er op ''t tsjerkhof ynt grêfke delleid.

Den bliuw ik allinne by mem en by heit.

Ljeaf broerke, al bist wei en al sjoch ik dy net,

'k scil faek om dy tinke mei triennen fen smert.

De dichter heet Pieter Jelles Troelstra

Vertaling van het gedicht op verzoek, eventueel morgen

EEN HERDENKING

Jaarlijks herdenkt onze familie de sterfdag van onze lieve kleinzoon Sjoerd.        

Sjoerd overleed op 24 februari 2010, 14 jaar oud, dus afgelopen maandag

bezochten Lenie en ik met het gezin van Nico het grafje van Sjoerd. Ook

op zijn verjaardag op 16 oktober is dit een vaste gewoonte geworden.

Toen Sjoerd nog amper twee jaar was heeft hij een week bij ons gelogeerd. We woonden toen nog in Boekelo. Het was voor ons een geweldige week. Dagelijks schreef ik toen onze avonturen met Sjoerd op. Enkel stukjes volgen hierna.

Sjoerd bij opa en oma in Boeklelo 20 t/m 27 juli 1997.

==========================================

Zondag 20 juli 1997

's Morgens het gebruikelijke ritueel. Sjoerd om 8 uur wakker. Nog even spelen in z’n bedje, en dan dollen met oma en opa in het grote bed. Dan een boterham met moeite, dan in het grote bad. Tegen elf uur naar de kinderboerderij in het Woolderikspark. Het was prachtig weer, veel dieren in het park, maar Sjoerd vond

een houten koe die je kon melken het interessantst, vooral de pan die er onder stond. Nog even naar de eendjes  en dan naar huis.

Na het middagslaapje ging opa nog een klein uurtje met hem fietsen. 'Avonds probleemloos slapen.

Maandag 21 juli 1997.

Zon en regen. 's Morgens gewandeld met oma. In de namiddag in de stromende regen naar Mac Donald Hengelo, patat,hamburger , milkshake en een ballon toe.

Groot succes. Opa ging 's avonds schaken in Lonneker. Sjoerd had geen slaap,maar tegen tien uur lukte het toch.

Dinsdag 22 juli 1997.

Een zonnige dag, naar de markt in Enschede. Kibbelings eten op een bankje, en ook nog patat, prachtig.  Om half een hebben we Lotte gehaald. Lotte is een grote fan van Sjoerd. Na het middagslaapje het gebruikelijk ritueel in de tuin, Takjes, steentjes. het gietertje, toen nog een uurtje met opa gefietst, o.a. naar het ezeltje, Sjoerd noemt het hardnekkig "koe".  Dries onze kat  was zoek, maar zat na een uurtje weer voor de deur. Sjoerd ging tegen achten probleemloos slapen

Woensdags 23 juli 1997

Vandaag mooi weer. Het zou goed zijn als Sjoerd met een touwtje aan oma vast kon.

Oema 'Oema'. Opa: " Oma komt zo terug", morgens met Sjoerd naar het dorp,gewandeld, glijbaantje, schommel, wip. Gevonden takkjes moeten in de put, of liever nog in brievenbussen.  Fietstochtje, met bak water in de tuin gespeeld. we aten spinazie met tartaar, Sjoerd eet goed.

Verder deden we  nog veel meer leuke dingen, o.a met het treintje naar Haaksbergen, naar de Rutbeek, kinderboerderij enz. 

 

OVER HET LEVEN als ALZHEIMER

Waarschijnlijk door mijn interesse in het gebeuren in Sotsji, en dan nog hoofdzakelijk in het schaatsen, ben ik wat achter geraakt in  het schrijven van stukjes op dit weblog. Als een Fries, die in zijn jeugd veel heeft geschaatst vraag ik hiervoor enig begrip. Ik heb namelijk het idee dat de winters in Friesland altijd goede schaatswinters waren, het ijs was vaak zo bevroren dat zware auto's over het ijs van Lemmer naar Urk reden. Als jongens maakten we schaatstochten  van Lemmer, over de meren naar Sneek, afstanden heen en terug 2 maal vierentwintig kilometer.  Prachtig toch was je 's avonds weer blij dat je thuis was. Ik herinner me dat ik één jaar een paar keer met een schoolvriendinnetje aan een kortebaan wedstrijd mee deed, maar dat was een mislukking, niet om het aardige meisje dat ik stevig vast moest houden, Alie Kossen hete ze, maar we hadden niet getraind dus geen prijzen. Alie Kossen is na de oorlog met haar ouders naar de Verenigde staten ge-emigreerd, ik heb haar dus nooit weer gezien.

Maar dan nu iets over gezondheid. Ik heb nu al bijna een halfjaar Alzheimer, maar waarschijnlijk omdat ik dagelijks remmende medicijnen gebruik, pleisters, voel ik me beslist niet ziek, wel wat vergeetachtig, maar mogelijk niet meer dan gezonde mannen van mijn leeftijd, kortom niks aan de hand, ik win nog schaakpartijen op de club, maar helaas verloor ik maandag een mooie partij van mijn kleinzoon Bart, het trieste was dat hij mijn in enkele zetten perfect mat had gezet, enfin ik ben een goede verliezer, goedzo Bart.

Zo, weer even bijgepraat , met de uitslagen van de Nederlanders in Sotsji ben ik blij,

maar het feestje van Poetin  is aan veel kritiek onderhevig geweest.      

GEZELLIG

Het jongste zusje van Lenie, Ria woont met haar man Bob in Vreeland, een mooi dorp in Utrecht aan De Vecht. Enkele keren per jaar worden er wederzijdse bezoeken gebracht, en zo bezochten Ria en Bob ons de afgelopen zondag in Enschede,  Gezien dat verders bijna onze hele familie in Enschede woont, onze kinderen en kleinkinderen met aanverwante vriendjes en of vriendinnetjes, komen  graag op visite als ze weten dat Ria en Bob er zijn.

En zo was het zondag een drukte van belang bij opa en oma op de Archipel,

 want Ria en Bob zijn er en o jongens wat gezellig.

Later op de avond kwam onze kleinzoon Bart  nog schaken, we speelden twee

partijtjes, , de stand werd een/een. Opa blunderde een keer, maar ja hij is ook niet zo jong mee, Bart vergat een keer zij stukken goed te dekken en verloor eveneens een partij, dus werd het een/een, schaken, het mooiste spel van de wereld. 

Laat ik niet vergeten dat ik afgelopen vrijdag met mijn grote vriend Clemens naar de Twentse Welle ging, ons plaatselijk museum. Det museum is een samenvoeging van  het vroegere textielmuseum en het natuurmuseum.

Gezien het kl..te weer is een museumbezoek zeer aan te bevelen.

EEN DRUKKE WEEK

Ach wat zou Lenie zeggen, Je hebt toch tijd genoeg! En dat is ook zo.

Maar toch, de week begon al bij de kapper, dat was zo langzamerhand wel eens nodig, Toen ik van de kapper thuis kwam, zat de pedicure al op me te wachten,

soms wat pijnlijk maar noodzakelijk.

En toen was het dinsdag, meestal een rustige dag, maar ik moest nu echt eens met de postbakken aan de gang waar nog een aantal ongelezen brieven in lagen,

bovendien was het hoog tijd om de postbakken eens grondig uit te mesten,

brieven van belang in mappen bewaren en de waardeloze rest in de prullenmand.

en o schande er zaten nog een paar onbetaalde  rekeningen in, dus aan het werk.

En toen was het woensdag, middags schaken. 's Morgens bereid ik me wat voor, lees wat theorie door, om  's middags niet af te gaan. maar dat heeft deze keer niet geholpen, want ik verloor een pittige partij, volgende keer beter.

Donderdag. Ik had me opgegeven voor een wekelijkse bijeenkomst van een zo genoemde kopgroep, een wekelijkse bijeenkomst van alzheimerpatiënten.

Deze eerste dag is me goed bevallen, ieder kan zijn verhaal kwijt, en een halfuurtje beweging, lichte sport. Ik schrijf er nog wel eens over.

En toen was het al weer Vrijdag, vandaag dus.

Om elf uur moest ik  een bezoek brengen aan de neuroloog,

Clemens ging met me mee naar het ziekenhuis, ik vind het prettig als er iemand met me mee gaat want mij ontgaat wel eens iets, wel veel denk ik.

Een goed gesprek gehad met de neuroloog, ik was "bang" dat ze  zich vergist had in de diagnose, en dat ik gewoon een leeftijdskwaal had, vergeetachtig enz,

maar geen Alzheimer. Aan de hand van een hersenfoto maakte ze me duidelijk dat ik de genoemde kwaal wel had, ik gaf me gewonnen, maar blijf alert.

Zaterdag zou ik met Clemens mijn schoolvriend Foppe in Castricum bezoeken,

maar dat kon wegens ziekte van de echtgenote van Foppe niet doorgaan.

Volgende keer.

EEN HERINNERING MET TAAL

Het is vele jaren geleden, ik woonde nog maar een paar jaar in Amsterdam, maar was al met mijn derde kosthuis bezig, bij mevrouw Lor waar ik het zeer naar mijn zin had, ik werd bevriend met een  inwonende schoonzoon van mevrouw Lor, Jan Wildschut.  Jan was heel erg bezig met jeugdwerk in oud zuid hij haalde me over om ook eens mee te gaan, en binnen de kortst tijd leidde ik zelf een jongensclub rond de Oranjekerk in oud zuid later in de Stal van Napoleon op het Amstelveld. Op deze laatst genoemde club zat ook een jongetje van een jaar of twaalf, een druktemaker van belang, maar toch ook weer een heel leuk jongentje, Dickie Hartman. Als jeugdleider ging je ook op huisbezoek, en zo kwam ik bij  aardige mensen, het gezin bespond uit pa en moe Hartman, de ouders van Dickie Hartman en vijf kinderen, twee jongens e drie meisjes, kortom ik werd verliefd op een van de meisjes, Lenie en met Lenie ben ik nu al ruim 55 jaar getrouwd. Maar wat heeft dit allemaal met taal te doen ? Let op. Lenie en ik werkten in Amsterdam ieder op een kantoor waarje wel eens een mondje Engels moest praten, en zo gingen we samen op de Wetering- schans op Engelse les, onder leiding van een aardige mevrouw, haar naam ben ik vergeten, maar wat ik wel heb onthouden dat ze stapel was op de gedichten van

John Keats. Daarom hierna een van zijn bekendste gedichten.

On the Grasshopper and Cricket

The Poetry of earth is never dead

When allthe birds are faint with the hot sun

And hide in cooling trees a voicewill run

From hedge to hedge about a new mown mead;

Tath is the Graahopper's -he takes the lead

in summer luyery,- he has never done

. ]With jis delighs: for when tired out with fun

He rests at ease beneath some plesan weed,

hepoetry of earth is ceasing never;

On a lone winter evening whethe frost

Has wrought a silence from the stove there shrills

Thr Crickets' song,in warmth increasing ever,

And seems to one in drowsiness half lost,

The  Grasshppers' among some grssy hils.

Na afloop van de les aten we een heerlijk broodje

               in de Reguliersbreestraat

HEEL WAT ANDERS

Vanaf mijn kindertijd heb ik altijd wel iets gehad  met boeken, gedichten en schrijven.

Toen ik in 1992 met pensioen ging begon ik met een dagboek, maar dat is eigenlijk niks geworden omdat ik niet zorgvuldig genoeg op de data lette, kortom het werd een dagboek van niks, maar ik wilde toch graag het een of ander opschrijven , dingen die ik niet wilde vergeten en dus doopte ik het dagboek om in 'schrijfboek'   Dit schrijfboek, ruim 100 bladzijden is vol geschreven, maar ik heb het nog steeds, door mijn handschrift is het moeilijk te lezen.

Het eerste wat ik er in schreef  kwam van kladjes waarop ik veel eerder de namen van mijn

schoolvriendjes van de lagere school had geschreven met de spelletjes die we  deden, ik schreef ze over in het 'schrijfboek' dat je ook een 'niet vergeet boek' kon noemen.

Mijn schoolvriendjes van de lagere school	Spelletjes die we deden
Pieter van der Bijl*	Landje veroveren
Arend Vos	Hoekje besjen
Luwe van der Bijl*	Schipper mag ik overvaren
Foppe Post	Krijgertje
'Engele Klijnsma*	Voetballen
Japie de Bruin	‘s Zomers elke dag zwemmen
Jan Bijering	Tiepeljen
Mijne van Dijk
Japie Aukema
* Dit waren dikke vrienden.