EEN DRUKKE WEEK

Ach wat zou Lenie zeggen, Je hebt toch tijd genoeg! En dat is ook zo.

Maar toch, de week begon al bij de kapper, dat was zo langzamerhand wel eens nodig, Toen ik van de kapper thuis kwam, zat de pedicure al op me te wachten,

soms wat pijnlijk maar noodzakelijk.

En toen was het dinsdag, meestal een rustige dag, maar ik moest nu echt eens met de postbakken aan de gang waar nog een aantal ongelezen brieven in lagen,

bovendien was het hoog tijd om de postbakken eens grondig uit te mesten,

brieven van belang in mappen bewaren en de waardeloze rest in de prullenmand.

en o schande er zaten nog een paar onbetaalde  rekeningen in, dus aan het werk.

En toen was het woensdag, middags schaken. 's Morgens bereid ik me wat voor, lees wat theorie door, om  's middags niet af te gaan. maar dat heeft deze keer niet geholpen, want ik verloor een pittige partij, volgende keer beter.

Donderdag. Ik had me opgegeven voor een wekelijkse bijeenkomst van een zo genoemde kopgroep, een wekelijkse bijeenkomst van alzheimerpatiënten.

Deze eerste dag is me goed bevallen, ieder kan zijn verhaal kwijt, en een halfuurtje beweging, lichte sport. Ik schrijf er nog wel eens over.

En toen was het al weer Vrijdag, vandaag dus.

Om elf uur moest ik  een bezoek brengen aan de neuroloog,

Clemens ging met me mee naar het ziekenhuis, ik vind het prettig als er iemand met me mee gaat want mij ontgaat wel eens iets, wel veel denk ik.

Een goed gesprek gehad met de neuroloog, ik was "bang" dat ze  zich vergist had in de diagnose, en dat ik gewoon een leeftijdskwaal had, vergeetachtig enz,

maar geen Alzheimer. Aan de hand van een hersenfoto maakte ze me duidelijk dat ik de genoemde kwaal wel had, ik gaf me gewonnen, maar blijf alert.

Zaterdag zou ik met Clemens mijn schoolvriend Foppe in Castricum bezoeken,

maar dat kon wegens ziekte van de echtgenote van Foppe niet doorgaan.

Volgende keer.