En zo was het enkele weken gebleven, als Elly de koffie
bracht lag Paul in z'n onderbroekje, of zonder dat, op haar te wachten. Elly
trok dan ook wat uit en kroop naast hem. Het laat zich denken welke spelletjes
er gespeeld werden. Tot die fatale ochtend!
Meneer Hensen was bezig op het plaatsje met de lege flessen,
toen hij uit de kamer van Paul geluiden hoorde. Het raam stond meestal open.
Hij bedacht dat het niet hoorde en dat het zeker van hemzelf niet goed was dat
hij het toestond. Kon Elly zwanger worden? Maar hij was zwak: Paul mocht niet
weggaan. Dan zou hij zijn jongen voorgoed kwijt zijn.
De winkelbel had al een paar keer gegaan, in de winkel kon
meneer Hensen het niet alleen af. Hij had al een paar keer geroepen, maar Elly
kwam niet. Eindelijk liep hij naar boven en klopte op de deur van Paul z'n
kamer. Hij hoorde Paul vloeken, Paul, vrijwel naakt, opende de deur, greep z'n
vader en duwde hem naar de trap. 'Weg weg godverdomme'. Meneer Hensen wilde de
trapleuning grijpen, verloor z'n evenwicht en viel achterover naar beneden.
Elly die een kamerjas van Paul aanschoot, rende naar beneden en belde 112.
'Coma, en wie weet wat gebroken is.' zei een man van de
ambulance . 'Hoe is het precies gebeurd? '
'Gewoon, van de trap gevallen, 'zei Paul. Na een vergeefse reanimatie
naar het AMC.
Die dag had meneer Hensen
voor het laatst de bakken met
sinaasappelen en grape-fruits buiten gezet. De winkel bleef gesloten en
de Amsterdamse Herenstraat werd er wat armoediger door.
Hoe het verder ging met
Paul en Elly is in dit korte verhaal 'Meneer Hensen, dat ik in de vijftiger
jaren schreef, minder belangrijk.
F.V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten