Door
mijn beide zwagers, ik heb er maar twee, eigenlijk drie, maar de derde wordt
niet meer genoemd, enfin door mijn beide zwagers werd ik op het spoor gezet van
een schrijver, een Nederlandse schrijver die ik niet kende en waarvan ik dus ook nog niets had gelezen, namelijk de schrijver Gerbrand Bakker. Het is geen schrijver
die pas op markt is verschenen, neen zijn eerste boeken verschenen al rond het
jaar 2000 in de boekhandels, maar toch nog nooit van gehoord. Natuurlijk werd
ik nieuwsgierig en haalde ik twee boeken uit de bieb, namelijk "Boven is
het stil" en "Perenbloemen bloeien wit." Het eerst genoemde boek
begint met de volgende zin: "Ik heb
mijn vader naar boven gedaan." Een zin die in het kort de inhoud van het
boek weergeeft.
Ook de titel van het boek geeft de inhoud
beknopt weer, alhoewel er in het mooie verhaal boeiende maar ook vreemde dingen
gebeuren.
Gerbrand
Bakker heeft een prachtige schrijfstijl en schrijft geen woord te veel.
Dan
"Perenbomen bloeien wit." Een juweel van een boek. Eigenlijk een
verhaal over een vader, moeder heeft de benen genomen, en drie van zijn
zoontjes, waarvan twee jongens een tweeling zijn. Een ontroerend mooi boek,
vooral als je zelf kinderen en kleinkinderen hebt kun je je goed in het toch
droevige verhaal inleven. Inderdaad, een droevig verhaal, maar het wordt
nergens sentimenteel.
Ik
noem nog twee titels: ''Juni"
en "De omweg" waarvan je de
inhoud ,beknopt, gemakkelijk op het
internet kunt vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten