Voor één keer een gedicht in het fries.
Morgen publiceer ik de vertaling.
Dichter
De hjerst hie syn paletten weidien,
de ipen oan de greften stean wer bleat.
Tusken de rigels it griis fan de dea.
Syn poëzy wurdy leech, giet oer neat.
Hy lêstsyn fersen nog ienkear foar
oan in ôlde man 't klankboerd wêze wol,
mar al sl^luge by it twadde kwartryn.
In dichter en in skierkert op dea spoar.
Jûns hat er skille mei syn mem,
dat it goed mei him wie,
net mear spuitte, en dat er Rilke lies.
Fan de swarte fûgels mar neat sein,
die kamen bij neare nacht.
Syn poëzy wie foargoed tenein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten