Weinig mensen maken in politiek Den Haag een meer integere indruk dan de nu oud voorman van de PvdA, Job Cohen. Vriendelijk, aardig, zachtaardig zelfs en een bestuurder in hart en nieren.
De grootste fout van Wouter Bos is geweest om juist hem als zijn opvolger aan te wijzen. Het had kunnen werken als op voorhand duidelijk was geweest dat de PvdA de grootste partij zou worden bij de verkiezingen. Dan was Job Cohen premier geworden en hadden we een jaar of acht een ware vader des vaderlands aan het roer van het schip van staat gehad.
Helaas blunderde hij reeds in de verkiezingscampagne en wist hij niet hoe hij het voortouw in de formatie moest nemen. Politieke dieren als Wilders en Verhagen beschikten over oneindig meer vernuft en talent in het dagelijkse Haagse handwerk dan bestuurder Cohen. En zo kreeg hij een rol opgedrongen die absoluut niet bij hem paste. Die van oppositieleider. En de uitkomst stond voor mij reeds vast voordat het begonnen was. " Dat gaat hij niet redden"...
Vorige week een ongelukkig weergegeven interview in Trouw, een paar fractieleden die al dan niet bewust olie op het vuur gooien en vandaag, maandag 20 februari 2012 is dan de apotheose. Job gaat weg.
Beschadigend voor iedereen. Dit had voorkomen kunnen worden. En nu? Van wat ik hoor over de plannen om tot een nieuwe lijsttrekker te komen wordt ik niet vrolijk. Voor mij is er maar een geschikte kandidaat. En dat is Diederik Samson.
Als je de levensloop van een mens als een weg ziet dan is het mijn ervaring dat je op die weg enerzijds waardevolle zaken ontmoet en anderzijds ook minder waardevolle zaken. Enerzijds zaken die een element van het goede en schoonheid in zich hebben en anderzijds zaken die dat niet hebben. Dit weblog beoogt om mijn zoektocht naar het goede en het schone met u te delen. In de vorm van een verhaal, gedicht of gedachtespinsel.
woensdag 22 februari 2012
MIJN ZOON SCHRIJFT
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten