BIJ NADER INZIEN - 2

 (...)

De jongens liepen naar binnen.

In het café was nog een tafel vrij. Aan de andere  tafels werd gekaart en gerookt.

Aan de bar zaten een paar mannen luidruchtig met elkaar te praten.

'Uitkijke, ome' zei een man toen klaas tegen zijn stoel op liep.

Verder werd er geen aandacht aan hen besteed.

'Hoe vind je het hier? vroeg Paul, toen ze zaten.

Hans keek benauwd om zich heen. 'Lollig,'zei hij.

Klaas zat vergenoegd te kijken. Wat nemen jullie?' vroeg hij.

'Ik een borrel,' zei Paul. Hij had zijn ellebogen op tafel gezet,

 zijn handen in een bruggetje, en keek achterom naar de waard.

'Ik denk dat ik een likeurtje neem,' zei Klaas.

Paul draaide onmiddellijk zijn hoofd terug. 'Dat meen je toch niet? Als je er nou meteen uitgemieterd wil worden moet je zo doen. Je kunt je toch niet van die mensen distantiëren? Dat accepteren ze nooit.'

'Denk je?'vroeg Klaas weifelend.

'Natuurlijk!' zei Paul beslist. Hij keek op omdat de waard naast hun tafel was komen staan, pakte een bierviltje tussen de toppen van zin vingers en tilde het even in de hoogte.

'Ja,' zei hij met en verlegen glimlach, 'drie ouwe klare en drie pils, graag.'

'Drie pils en drie oude jenever,. herhaalde de man toen hij wegliep.

'Waarom bestelde je twee dingen wilde Klaas weten?'

'Dat is gebruikelijk hier,' antwoordde Paul kort. 'Denk er overigens om, je kunt er verdomd ziek van worden.''  Hans had de waard nagekeken en draaide zich naar Paul toe.'

'Hij herkende je geloof ik niet, hé? zei hij. Hij maakte zijn ogen groot.

Paul trol zijn wenkbrauwen op en keek hem van onderuit aan. ' Óf hij mij herkende, 'zei hij scherp, 'maar hij kent jullie niet en hij is verdomd argwanend.'

(...)