EEN BIJZONDER ETENTJE

Een wel heel bijzonder etentje op zondag 29 november 2009 ,

Sjoerd had aangegeven dat hij graag nog een keertje wilde gourmetten en fonduen, zoals we dat met de kerst altijd doen, en dan met iedereen erbij. Dus ook zijn moeder, Bert en oma. Natuurlijk, een van de laatste wensen van Sjoerd werd geregeld, dus voor 15 personen een giga tafel gedekt, twee gourmetstellen, twee fonduepannen, een paar kilo vlees en natuurlijk aanpalende zaken zoals salades, stokbrood, sausjes en de benodigde drankjes. En voor Sjoerd natuurlijk frikandellen en ossenhaas, dat at hij  altijd graag. Sjoerd hield het bij frikandellen, de ossenhaas lust iedereen, dus die ging ook op, verders werd er nog roomijs en kaneelijs en koffie geserveerd.  Sjoerd vond het leuk, maar had natuurlijk niet zoveel meer met eten. door zijn ziekte ging het hem gauw tegenstaan, na een hafuur hield hij het wel voor gezien en verdween stilletjes naar de studeerkamer, waar hij met een capuchon op zichzelf even terug trok, het opruimen liet hij graag aan zich voorbij gaan.  Fijn dat Sjoerd dit nog heeft mee gemaakt, zoals bekend is  onze lieve Sjoerd eind februari 2010 overleden.

EEN TRADITIE

Inderdaad  een traditie,

want traditiegetrouw komt onze familie op de eerste kerstdag bij elkaar. Weken van te voren worden de kerstplannen al gemaakt, wie is er aan de beurt, wat gaan we eten, kan iedereen wel komen, dan worden de taken  verdeeld, zo van 'wie haalt de boodschappen, wat zullen we eten. Wie braadt het vlees, wie stooft de peertjes' en nog veel meer zaken worden onderling geregeld. Alle deelnemers wonen in Enschede dus de communicatie gaat gesmeerd.

Dan breekt de eerste kerstdag aan, dit jaar een nare regendag, maar de meeste boodschappen zijn al binnen, het feest begint pas tegen de avond, dus is  er nog genoeg tijd om de laatste zaken te regelen.

En dan zomaar zit je aan tafel te gourmetten, deze keer bij onze zoon en schoondochter, waar de tafel(s) al feestelijk waren gedekt voor het traditionele kerstdiner, de kerstboom en veel bloemen verhoogden  de sfeer, gezellig. Voor we op de gerechten aanvielen werden Nico en Fatma in een kort toespraakje door de oudst aanwezige zeer bedankt voor hun inzet voor dit

kerstdiner waaraan  we met drie gezinnen deelnamen, in totaal 12 eters, en flinke eters, maar er was genoeg voor elke hongerige maag, Nogmaals bedankt voor alle inspanningen, we wensten elkaar verders nog goede feestdagen, en gingen tegen twaalf uur vergenoegd naar huis.    

25 december 2013

EVEN NAAR DE STAD

Gisteren, zaterdag dus wilde ik even naar de enige boekwinkel in onze mooie stad, Broekhuis.

En zo gebeurde, ik pakte mijn stokje en ging op stap, onderweg stopte een auto en ik hoorde mijn naam roepen, 'Hee Feike waar ga je naar toe'? Mijn grote vriend Clemens. 'Hay, even naar Broekhuis, kijken of ik nog iets naar mijn zin kan vinden. 'stap in dan geen we samen, ik wil ook wel even bij Broekhuis kijken.' en zo liepen we enkele minuten later samen bij Broekhuis. Ik was eigenlijk op zoek naar een zeer speciaal boek dat  op de T.V. (zondagmorgens) was besproken en aanbevolen, nl "De mislukkingskunstenaar" van willem Otterspeer, een biografie over de schrijver Hermans. Ik heb veel van hem gelezen, en ik wilde dit boek graag hebben, zullen ze wel moeten bestellen dacht ik,  maar nee er lag een heel stapeltje op een tafel voor in de winkel. Ik griste een exemplaar weg en snel naar de kassa, het boek (achthonderd pagina's)   was duur genoeg dus had ik verders geen belang bij andere boeken. Clemens wilde nog boven kijken, maar vond uiteindelijk niet wat hij zocht.

"Zullen we in de stad in de stad wat gaan drinken" ? vroeg hij. en zo gebeurde, even later zaten we dus aan een kop erwtensoep bij Samsam. Gezellig, later gingen we nog koffiedrinken bij een gezamelijke kennis en natuurlijk bracht hij me na een halfuurtje  weer naar huis. In het genoemde boek ben ik inmiddels begonnen, maar kom ik nog wel eens op terug.

Een Fries gedicht door Pieter Jelles Troelstra.

    

           heimwee                                vertaling

Troch see en schaat en laonen            Door zee en schaduw en landen,         

Fier oer het westerstrstroan,             ver over het westerstrand 

tink ik mei sucht en trinnen               denk ik met zucht en tranen

oan dy, myn heitelân,                        aan jou mijn vaderland

It wallet troch myn herte                  het dwaalt door mijn hart

Mei ingle harpgeruus,                        met harpgeluid van Engelen

Tink i k oan mynFrysloan                denk ik aan mijn friesland

en oan dy my oldershus.                   en aan jou mijn ouderhuis.

De blinke gledde marren                    de gladde blanke meren

yn é sinneskyn.                                 in de zonneschijn

Hwer blanke boatsjes driuwe,           waar blanke bootjes drijven

seft dounsjend op é wyn                   zacht dansend op de wind,

of fean en bou en sân,                        op veen en bouw en zand

Hja geije 't ut  fen wille                      ze gillen het uit van pret

Yn dy, myn heitelân.                        I Aan jou mijn vaderland

HET RIJKSMUSEUM TWENTE

 Een week geleden vroeg mijn altijd attente schoonzoon Clemens  mij of ik zin had om ons museum te bezoeken. Onder ons museum  versta ik het Rijksmuseum Twente te Enschede. Dit museum, waar we in Enschede toch wel wat trots op zijn, heeft al heel wat gevaren weerstaan, het is getroffen door de vuurwerktamp en stond maanden lang  op de bezuinigingslijst van de regering, kortom het zou verdwijnen, maar het is er gelukkig nog.

Omdat ik zelf niet meer zo mobiel ben kwam met de uitnodiging van  Clemens heel goed van pas, ik was in geen tijden in het museum geweest, dus op naar   de Lasondersingel waar het museum staat,

overigens en heel mooi gebouw, naar binnen, een kaartje kopen, ik had goede herinneringen aan de mooie waardevolle exposities, en interieur van het museum, met een gezellige bar en bibliotheek.

Ook nu waren er wel een behoorlijk aantal mooie dingen te bewonderen, prachtige schilderijen, antieke meubels e.d. maar het geheel viel een beetje tegen,  gewoon hedendaags plaatwerk, wat rommelig tentoongesteld, waar was de bar, waar de bibliotheek?  Ook meen ik dat een deel van de vroegere zalen afgesloten waren.   

Ondanks wat tegenvallers toch een gezellig bezoek. Bedankt Clemens.

DE GROTE DRIE

Een paar weken geleden zat ik in mijn boekenkast te rommelen op zoek naar een boekje dat kennelijk "ondergesneeuwd" was. Niet het boekje dat ik zocht vond ik, maar zo ineens  had ik het bekende boek "Nooit meer slapen" in mijn hand. Een wat vergeten maar prachtig boek van Willem Frederik Hermans dat hij schreef in de roerige zestiger jaren,  en wel in 1966. Dit boek werd toen een meesterwerk genoemd. Destijds las ik het boek met veel plezier, en nu in 2013 las ik het opnieuw. Ook nu vond ik het een geweldig boek alhoewel Hermans langzaam naar de dood  schreef. "Nooit meer slapen" En zo realiseerde ik mij hoeveel Nederlandse schrijvers al zijn overleden . Ik dacht aan de grote drie, Mulisch, Hermans en Reve. Ik heb veel van ze gelezen. Ik  ben nu van plan om de volgende boeken opnieuw te gaan lezen:

                    Van Hermans  "Onder professoren" ( Ben ik al mee bezig)

                    Van Reve  " De avonden"

                    VanMulisch "De verhalen"

 Als een eerbetuiging aan de reeds overleden Grote drie?

EEN FEESTJE

En  toen ineens waren opa en oma Vaartjes

50 jaar getrouwd,  Eerlijk waar? Ja eerlijk waar!

 Eigenlijk was het al zesenvijftig jaar, maar  50 jaar klinkt wat feestelijker, want natuurlijk moest er een feestje komen,  'moet dat?’  vroeg opa met een zorgelijk gezicht,

'Ja natuurlijk’  riepen onze kinderen en de kleinkinderen in koor, 'Natuurlijk’ zei oma, ‘je bent maar een keer 50 jaar getrouwd' !  ‘Is dat zo?’ vroeg opa. ‘Honderd jaar getrouwd kan toch ook nog?’. ‘Ópa snapt er natuurlijk weer niks van riepen de kleinkinderen.’ Oké riep opa, dan gaan we naar De Pan, een grote vreetschuur in Hengelo, 'Hoi hoi’ riep iedereen, en zo gebeurde, lekker gegeten, een perfect feestje.

Tot de volgende keer !    

OVER VRIENDSCHAP EN OVER BOEKEN

Naar aanleiding van het stukje: Twee schoolvrienden, dat ik op 31 oktober 2013 plaatste, stuurde mijn goeie vriend Foppe mij een juweel van een boekje met foto's en tekst toe, enerzijds over ons geboortedorp Lemmer, anderzijds met foto's en tekst  van onze eerste kennismaking met Amsterdam in het jaar 1945, ons eerste gezamenlijke kosthuis aan de Busken Huetstraat  en eveneens onze eerste gezamenlijke werkplek,  een accountantskantoor aan de Hoofdweg, en nog een aantal foto's van onze latere avonduren op de diverse boekenmarkten, in Amsterdam, Utrecht en Deventer.   

Geweldig Foppe,en bedankt. Ik zal proberen Nico in te schakelen om ter zijner tijd  wat foto's uit het boekje op deze weblog te plaatsen, ik zelf ben daar niet zo handig in.

20 NOVEMBER Een gesprek

" Weet je wie er jarig is op 20 november?

 Nee, je weet het niet He, Onze Lotte natuurlijk, kijk maar op je verjaardagskalender!"

"Ja, nu je het zegt, 20 november!,maar ze vierde haar verjaardag toch zaterdagavond al?  'Ja daar zijn we bij geweest, reuze gezellig, met lekkere drankjes en hapjes en heel wat aardige mensen op bezoek, jammer dat je er deze keer niet bij kon zijn." 'Ja dat is jammer maar de volgende keer ben ik er weer bij, zoals gewoonlijk".

"Maar zeg, je hebt het over onze Lotte, waarom doe je dat?"

"Ja dat komt 'Lotte is door omstandigheden bijna een jaar bij ons in huis geweest in Boekelo, een heel lief, gezellig logeetje, Daarom is Lotte ook een beetje van ons, onze Lotte, snap je?   

"Ja ik snap het helemaal, daarom schrijf je ook dit stukje op je weblog.

ALZHEIMERCAFÉ, een lezing.

Een goeie week geleden bezocht ik met Lenie en onze twee getouwde kinderen een lezing over Alzheimer in het bovengenoemde café.

Veel mensen waren hier aanwezig, in hoofdzaak oudere echtparen.

enkele jongeren, veel mantelzorgers en een aantal professionals, meest dames.

Een van de dames hield een lezing waarin en aantal problemen en informatie betreffende de ziekte aan de orde kwamen, hoofdzakelijk zaken betreffende de  behoefte van  de patiënten aan  Veiligheid, Zingeving en Autonomie. Er werden veel vragen gesteld, vaak over zaken van alledag resp. zorg, aandacht en vooruitzichten, betreffende de ziekte. Over dit laatste werd verwezen naar de remmende werking van de medicijnen. Al met al een gezellig maar ook leerzaam avondje,

dat ik meen, eenmaal per maand plaats vind.

Wat mijzelf betreft, ik gebruik ook de remmende medicijnen (pleisters) en ik voel me goed, laten we zeggen, tot nu toe!

DAT WAS LEUK

Wat was dan leuk? Misschien wilde opa graag een keer met zijn kleinzoon schaken, of was het andersom?

Misschien wilde mijn  kleinzoon Bart wel eens  met zijn opa schaken.  Doet er ook niet toe.

In ieder geval kwam Bart afgelopen maandag bij ons , zijn grootouders,

niet alleen om te schaken, want Bart had honger, en oma had het eten klaar, en Bart  kon  meteen aanvallen, nog niet op het schaakbord, maar op een schaal met heerlijke zuurkool met vlees en spek. Maar  toen moest er toch geschaakt worden, schaakbord op tafel, stukken opgezet, en spelen maar, we  hebben vier partijen gespeeld,

die we om en om afwisselend wonnen en verloren, dus was de eindstand na vier partijen remise! Dus terecht: dat was leuk!

                             

Doen we nog eens Bart!

SCHAKEN

Donderdag 7 november ging in Borne het veteranentoernooi schaken van start. Een toernooi bestemd voor ouderen die spelen voor het  voor het veteranenkampioenschap van de S.B.O. Schaakbond Overijssel waar ik al vele jaren lid van ben en ook al veel jaren aan dit kampioenschap heb meegespeeld, wel eens een prijs gewonnen maar natuurlijk nooit Veteranenkampioen geworden.

Ik was van plan om dit jaar niet aan dit toernooi mee te doen,

maar ik voel me eigenlijk nog best goed en liet me door schaakvrienden overhalen, en ik heb er geen spijt van. Ik kan met een goeie vriend, Wil Oostmeier, meerijden, en het is leuk om weer aan aantal oude bekenden te ontmoeten. Helaas moest de voorzitter bij de opening om een paar minuten stilte vragen voor twee overleden schakers, goeie bekenden.

Overigens was de sfeer als van ouds weer goed en gezellig. Ik speelde ook best aardig toch  wel  een lastige partij, ik speelde met zwart en dan moet je zeker in de opening heel goed opletten, enfin

de partij eindigde na een pittige wedstrijd in remise, en daar was ik best tevreden mee.

We spelen om  de drie vier weken zes of zeven partijen tot begin April, dus lekker de winter door bij gezondheid. 

EEN AANVULLING

Op het stukje van zaterdag 2 november kan de vraag gesteld worden:

hoe is het mogelijk dat miljarden jaren geleden  zomaar de aarde  het leven en het heelal ontstond. Voor deze logische maar moeilijke vraag moeten we naar Teilhard du Chardin, die simpelweg antwoord: Evolutie. We moeten de aarde, de mens en het heelal zien als een geheel, niet alleen het leven is onderhevig aan evolutie, maar het geheel. 

 Logisch toch?

TEILHARD DU CHARDIN

Jarenlang las ik boekjes of boeken van- of over de bovengenoemde  Franse schrijver paleontoloog over het ontstaan van de wereld en van de mens. Teilhard, priester en Jezuïet, kon zich op den duur niet meer verenigen met het  Bijbelse scheppingsveraal, dat de wereld in zes dagen

 door God werd geschapen, hij probeerde de bijbelse en de meer wetenschappelijke schepping met elkaar te verbinden wat hem denk ik niet echt is gelukt.

In een van de boeken over Teilhard, geschreven door Allerd Stikker vond ik de volgende  mooie beschrijving van het evolutionair wereldbeeld.

-Ongeveer 18 miljard jaar geleden begon het heelal zich op een of andere manier te ontvouwen. Uit de leegte manifesteerden zich straling, en vervolgens energie en materie. Dit leidde tot een opeenvolging van verschijnselen, van het kleinste elementaire deeltje tot het meest ingewikkelde organisme: de mens. Er vertoonde zich een groeiproces. Nieuwe systemen ontstonden: atomen, moleculen, cellen en organismen, deze ingewikkelde manifestaties onthulden in de loop  van deze nieuwe verschijnselen leven, geslacht bewustzijn,  en reflecterend bewustzijn. Complexe systemen die levenseigenschappen vertonen, zijn tot nu toe alleen waargenomen op aarde, een planeet die ongeveer 4,5 miljard jaar geleden is ontstaan, met een biosfeer en een noösfeer, toegankelijk voor de mensheid.

Het leven op aarde ontstond ongeveer 3,5 miljard jaar geleden,  de mens met zijn reflecterend bewustzijn kwam ongeveer 3 miljoen jaar geleden te voorschijn.

Voor de rest moet ik verwijzen naar het boven bedoelde boek:

"Tao, Teilhard en Westers Denken, door Allerd Stikker” (recent verschenen bij Bres Amsterdam.

TWEE SCHOOLVRIENDEN...

...dat zijn Foppe en ik, Feike, Twee Lemster jongens die ooit, ruim tachtig jaar geleden,  dikke vrienden waren, schoolvrienden, alhoewel we niet op de zelfde school zaten, Foppe zat op de Openbare school ik zat op de Christelijke Koningin Wilhelminaschool.  Ik was wel eens wat jalours op Foppe, want zijn school, de openbare school was een leukere school dan mijn Chr. school, waar de bijbelse roede niet werd gespaard, een onvoldoende, over de bank en met een venijnige stok kreeg je slaag. Sommige onderwijzers waren rotzakken. Zij spaarden met plezier de roede niet. Lemmer was en is een prachtig dorp voor jongens. zwemmen, slootjespringen, schaatsen, Foppe en ik hadden nog meer vriendjes, we gingen dan ook  vaak in groepjes leuke dingen doen, ook wel achter de meisjes aan.

Na de lagere school , ook na de oorlog gingen we samen werk zoeken in Amsterdam waar we beiden behoorlijk in zijn geslaagd, we woonden samen in het zelfde kosthuis, het was een prachtige tijd in Amsterdam,voor ons, jongens,  uit de provincie.

Maar om een lang verhaal kort te maken, we kregen beide verkering, Foppe ging in Castrucum wonen en ik in Twente. Maar nu zijn we beide tachtigers, we zijn beide verstokte lezers, samen bleven we de bekende boekenmarkten bezoeken, Amsterdam Utrecht en Deventer.

We schreven elkaar geregeld over onze lees avonturen, eigenlijk tot nu toe, en eigenlijk is het tot nu toe bij schrijven gebleven, want zowel Foppe al ik zijn beide min of meer door ziektes behoorlijk gehandicapt. maar het is leuk en bijzonder dat een vriendschap zo lang standhoud. 

WAT is ALZHEIMER, WAT IS DEMENTIE?

Ook een alzheimerpatiënt wil weten. Hij leest in brochures, in tijdschriften,

in de krant veel over deze bovenstaande ziekte. Maar veel wijzer wordt hij er niet van.  Waar zitten de moeilijkheden, en de onduidelijkheden

-  De begrippen alzheimer en dementie worden door elkaar gebruikt.

-   In het boekje , De wondere wereld van dementie, uitgegeven door Elsevier

    komt het woord Alzheimer in de 80 bladzijden slechts eenmaal voor.

-   Gelezen in de pers:  Bij Alzheimer weten we dat er sprake          

    is van een abnormale opstapeling van eiwitten tussen de hersencellen. Na de

    dood ziet dat er uit als bruine rondjes.  (Leuk om te weten)

    Dementie is inmiddels volksziekte no. één. Het is niet te genezen.

     Dementie hoeft geen drama te zijn, er valt mee te leven. ???

    Nog steeds weet ik niet wat Alzheimer is, voor zover mijn ervaring, tot   nu                  

     toe, Er valt mee te leven.

OEK de JONG

Een  paar weken gelden werd in de boekenrubriek van de VPRO de schrijver Oek de Jong geïnterviewd door de bekende Wim Brand.

Omdat ik toen  zijn bekende boek 'Pier en Oceaan' las, had ik  iets meer verwacht van dit interview, het ging minder over boeken dan  wel over de toekomst van het boek. De Jong was optimistisch over het voortbestaan van het boek, in allerlei moderne vormen, maar de liefhebbers blijven  lezen, het verhaal blijft want  het blijft waardevol en heeft meer inhoud dan ander media. Seks bijvoorbeeld kan op het scherm soms harde,  onsmakelijker overkomen, dan seks in een verhaal.

Oek de Jong laat de soms pittige sex in ziin boeken niet achterwege, maar het prachtige verhaal compenseert en blijft toch mooi.

Ik verwijs naar twee boeken van de Jong, "Pier en Oceaan" en 'Opwaaiende zomerjurken'   

SCHAKEN - W.K.

Over een paar weken begint de WK -match waar de schaakwereld al lange tijd naar uitkijkt: de match tussen de wereldkampioen Vishy Anand uit India en de Noorse uitdager Magnus Carlsen.

De  match wordt in de woonplaats van de titelverdediger gespeeld.

In Chennai wordt de eerste partij op 9 november geopend

Vishy Anand is 43 jaar,  en heeft een rating van 2794.

Magnus Carlsen is 22 jaar en heeft een rating van 2872

De prestaties zijn, onder voorbehoud, tot nu toe ongeveer gelijk.

maar de leeftijd....!    

November kan voor de liefhebbers een spannende maand worden.

DE VERLICHTING

Eigenlijk hebben we allemaal wel over de verlichting gehoord, of in gesprekken, of in de literatuur, toch maak ik mee dat er over het begrip Verlichting onduidelijkheid bestaat. Wat is verlichting nou precies, geef eens een definitie. Op vragen hierover o.a. in de loge kon ik ook niet een goeie definitie bedenken. Natuurlijk verlichting heeft te maken met de  Franse revolutie, is ook in die tijd, de achttiende eeuw ontstaan' maar we weten ook dat het een zeer wrede tijd was, honderden , misschien duizenden mensen werden op het schavot vermoord. Is dat dan verlichting?

Om een antwoord te vinden moest ik toch weer naar de boekwinkel. Van de schrijver, filosoof Jabik Veenbaas verscheen een zeer leesbaar boek,

"De verlichting als kraamkamer". In driehonderd bladzijden behandelt hij  zeer veel aspecten van de verlichting. Her is ondoenlijk om hier dit boek te bespreken, maar wel geef ik een aantal door hem genoemde definities van de verlichting door.

* Verlichting is het vermogen van de mens om te ontkomen 

   aan een levensloop die hij zelf niet bepaalt.                   

* De verlichting wil mensen, ook in religieuze zaken niets voorschrijven.

* In de verlichting is de vrouw niet meer gehoorzaam aan de man.

* Verlichting bevrijd de mens van onmondigheid.

* Mede door de verlichting is de slavernij afgeschaft.

"PIER en OCEAAN"

Het boek met bovenstaande titel van de schrijver Oek de Jong heeft me de afgelopen week  volledig in beslag genomen.

In een weekblad las ik een recensie, en meteen wist ik het dit boek wil ik beslist lezen, en kopen. En  wat een verslaafde lezer in zijn hoofd heeft..... enfin de volgende dag met m'n stokje naar  de enige behoorlijke boekwinkel in Enschede, die had het boek op voorraad en dus meteen gekocht, het betrof de derde druk, uitgekomen in 2012. Volgens de flap

gaat het boek over een grootste familiegeschiedenis en een 'grandioze' evocatie van de verloren tijd - Nederland in de jaren vijftig en zestig.

Ikzelf vond het gewoon een schitterend boek, in de boven genoemde familie, speelt een zoon Abel en in mindere mate ook zijn moeder en de Amsterdamse en Friese grootouders  een hoofdrol. Het boek speelt zich af in Amsterdam en op het Friese- en Zeeuwse platteland.

De titel van het boek 'Pier en oceaan' is ontleend aan een reeks tekeningen van Mondriaan. Het boek won een Libris Literatuurprijs.

Mijn advies is: "kopen en lezen"

NOGMAALS DEMENTIE

Ik lees in een tijdschrift: De ene dementie is de andere niet.

Zonder hier verder op in te gaan , lijkt me dit een waarheid als een koe.

Hier wordt niks anders gezegd dan de ene mens is de andere niet.

Mijn buurman bijvoorbeeld had het zeer naar zijn zin in een verpleegtehuis,

ik moet er niet aan denken, ik zou het daar waarschijnlijk nooit naar mijn zin krijgen, maar de ene mens is de andere niet.

Bij de bezoeken aan de neuroloog moet je testjes doen om de mate van dementie

vast te stellen. In een tijdschrift, bij een artikel over dementie las ik een testje dat ik hierna zal plaatsen, de antwoorden zijn in dit geval, mijn antwoorden

Is geïrriteerd, mopperig: soms.

Heeft moeite met onthouden: altijd.

Vertoont onrustig gedrag: zelden

Heeft moeit met communiceren: Nee.

Praat en mompelt langdurig tegen niemand in het bijzonder: nooit.

Kan de weg niet vinden in zijn eigen huis:  Zelden.

Is bereid om iemand te helpen: ja.

Leest niet meer: doet niet anders

GELOVEN

Ik ben geboren in een gelovig gezin,

en zoals gebruikelijk ging ik daar als 

kind in mee. Maar bij het ouder worden

kwamen natuurlijk de twijfels, en in

deze tijd zijn er zoveel dingen die je

geloven moet en in goed vertrouwen

moet aannemen. Ik noem er een paar.

- Dat bezuiniging noodzakelijk is.

- Dat het belangrijk is wat er in Den

 Haag gebeurt.

- Dat ze in Den Haag de goede besluiten

nemen.

- Dat Europa ons voordelen oplevert.

- Dat Rutte toch wel een goeie minister-

  president is, enzovoort....

Al die zaken weet ik niet echt, Ik geloof

het maar. Ik geloof dus wat ik niet weet,

en dan sluipt het wantrouwen naar binnen,

POLITIEK 1966

In 1966 kocht ik een boekje met titel "Tien over rood, uitdaging van Nieuw Links aan de Partij van de Arbeid.

Bij het opruimen van mijn boekenkast kwam het dezer dagen weer naar

voeren. Toen ik het weer las verbaasde ik me waar toch intelligente mensen toen mee bezig waren. Ik begin met een lijstje wensen, eisen die aan de PvdA en aan de kiezers werden voorgelegd:

* Erkenning van de DDR en van de Vietcong is noodzakelijk

* Nederland wordt een republiek als de regering van  Juliana eindigt.

* Het lidmaatschap van de Navo wordt opgezegd als Spanje lid blijft.

* De belasting op erfenissen en schenkingen kan oplopen tot 99pocent.

Etc.Etc.   Dan nog enkele   namen van  samenstellers (destijds) Han Lammers, Hans van derDoel, Andre van der Louw en anderen, allen lid van nieuw links.  Een kleine honderd namen van ondertekenaars staan  vermeld in het boekje van mensen die het eens   waren met de algemene strekking.

ALZHEIMER EN LITERATUUR

Gisteren is er niets van gekomen, maar vandaag wil ik iets zeggen over mijn hobby: literatuur of eenvoudiger gezegd: boeken lezen. Deze hobby die ik al van mijn vroege jeugd heb, kan wel eens ontstaan zijn doordat ik in mijn jeugd één avond per week het hulpje was van de bibliothecaris in de bibliotheek van de Chr. jongelingsvereniging, waarvan ik ook lid was in Lemmer. Ik verdiende hier niets mee maar ik kon zoveel boeken  lenen als ik zelf wilde, ook voor mijn ouders, mijn vader las alleen  boeken waar paarden in voor kwamen, wildwest verhalen en mijn moeder las alleen de walgelijkste liefdesverhalen, liefst door de Duitse schrijfster Court Smaller, ik zelf las graag boeken van het genre 'In de zoete suikerbol' en alle soorten jongensboeken, als er maar veel avonturen inzaten.

Maar wat heeft lezen te maken met Alzheimer, wel, als je ouder wordt en bovendien ziek bent, hoef je je met een kast vol boeken nooit te vervelen. Een nadeel is dat een verstokt  lezer niet de gezelligste thuis is. Jarenlang ben ik al lid van de openbar bibliotheek in Enschede, daarnaast koop ik natuurlijk wel boeken, mijn boekenkasten puilen uit.

Ja welke boeken lees ik dan graag? Eigenlijk gaat mijn voorkeur uit naar Nederlandse schrijvers, ik zal een paar Nederlandse schrijvers noemen die ik hogelijk waardeer en waar ik ook veel van gelezen heb, echte toppers.

Om te beginnen een hele grote, Nescio,  zijn Titaantjes en de Uitvreter zijn toppers.   

Waarschijnlijk het beste wat in Nederland ooit geschreven is.

en natuurlijk Couperus, Van oude mensen en de dingen die voorbij gaan.

Niet te vergeten Geert Mak, met zijn beide boeken Europa en Op zoek naar Amerika. Ik wil nog twee belangrijke Nederlandse schrijvers noemen die ik recent weer opnieuw gelezen heb, namelijk Adriaan van Dis, Indische duinen en Tikkop  en  A.F.T van de Heijden, met zijn ontroerend mooie boek over zijn verongelukte  enige zoon

Di was het dan wel, alleen wil ik nog noemen J.Voskuil en zijn boeken waar je nooit genoeg van krijgt.  Ach er zijn natuurlijk noch honderden andere grote schrijvers te noemen en hun boeken,denk maar aan de Avonden door G.Van het Reve en natuurlijk Multatuli met zijn Woutertje Pietersen, moet je steeds weer opnieuw lezen, prachtig. .

ALZHEIMER vier

Vandaag, dinsdag, een goeie dag, ach eigenlijk zijn  alle dagen wel goed, behoudens wat vergeetachtig, verder merk je niet zo veel van deze ziekte, waarschijnlijk doen de medicijnen (pleisters) goed hun best.

Morgen weer naar de schaakclub, misschien win ik weer eens een keer.

Gisteren, maandag dus, hebben we kennis gemaakt met de mevrouw die  ons door de neuroloog is aangewezen als casemanager, een aardige mevrouw die ons gezinnetje gaat begeleiden en eventueel hulp kan bieden.  Ze had nog niet eerder meegemaakt dat een alzheimerpatiënt een weblog heeft. Ze raadde me aan om me aan  te sluiten bij een alzheimerclubje hier in de buurt. Waarschijnlijk doe ik dat, mogelijk leer je van elkaar. Binnenkort zal  ik wel weer eens een oproep krijgen voor een bezoek aan de  neuroloog. Lenie is binnenkort weer aan de beurt voor een darmonderzoek, wat zijn mensen eigenlijk toch kwetsbaar, kijk maar eens naar de volle wachtkamers  bij de dokters en in de ziekenhuizen. Morgen verder, dan maar weer eens iets over literatuur.

ALZHEIMER drie

Zoals bekend leidt de ziekte Alzheimer tot een behoorlijk geheugenverlies, en wel in het bijzonder tot het korte geheugen, en in minder mate tot het zogenaamde lange geheugen. Van dit laatste, het korte geheugen dus, heb ik nu al behoorlijk last, alhoewel voor mijn ziekte was ik ook vaak vergeetachtig, met andere woorden niet scherp. Het vreemde is dat ik mij de gebeurtenissen uit het verleden, het lange geheugen dus, nu veel scherper herinner dan eerder.

Een voorbeeld: ik ben inmiddels 84 jaar. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak was ik  10 jaar, en zo heb ik dus in mijn jeugd de hele Tweede Wereldoorlog mee gemaakt. Van deze rotoorlog herinner ik me heel veel in detail. We woonden toen in Lemmer waar tientallen Duitse militairen waren gelegerd, jonge soldaten die de zoeklichten en het afweergeschut bedienden. Wij als jonge jongens gingen wel met deze jonge militairen om. Het vreemde is dat ik tot op de dag van vandaag van een aantal de naam nog herinner: Heinzie, Maxi, Jeroen e.a. Ook van mijn klas in de Tweede Wereldoorlog herinner ik me nog de namen van de onderwijzers, vaak rotzakken, Christelijke school met lijfstraffen, en ook nog alle namen van mij klasgenoten, jongens en meisjes, zo'n 40 stuks, jongens en meisjes,  Meine van Dijk. Arend Vos, Luwe van der Bijl, Hidde Visser

Pieter de Boer, Jopie Poppe, Jan Visser, Pieter Lemstra Japie de Bruin ea.  Arend Vos en Luwe van der Bijl waren vrienden van me. Foppe Post en Engele Klijnsma waren ook goeie vrienden, maar die zaten op de openbare school. Van de meisjes: Jannie Kleinsma  Margje Hogenterp, Oppie de Vries, en anderen.

Ik herinner  me nog zeer goed dat we drie keer doodsbang als hele klas onder de banken hebben gelegen: Een keer bij het bombardement van Lemmer,

een keer bij hevige luchtgevechten boven Lemmer, en een keer bij de bevrijding van Lemmer.  Geen wonder dat ik altijd een Lemster  jongen ben gebleven.

ALZEIMER vervolg 2

Gister schreef ik over de hulp en gezelligheid van onze kinderen en  kleinkinderen. Ik had natuurlijk ook mijn lieve vrouw Lenie moeten noemen, zeker wat betreft de hulp en gezelligheid. Zonder haar en zeker nu ik patiënt ben zou het een ramp zijn als zij er niet was. Ik ben, zeker tegenwoordig,

traag, vergeetachtig, een uitsteller, kan nog wel", enz. Omdat ik een verwoed lezer ben, ook niet de gezelligste thuis. Lenie is er altijd, zonder haar is het in huis een dooie boel, zij is mijn geheugen, mijn agenda, chauffeuse, kortom mijn hulp en toeverlaat. Sorry Lenie, mijn Amsterdammertje.

Gelukkig ben ik in mijn leven maar een enkele keer ziek geweest, maar van die keren, en vooral tijdens een ziekenhuisopname, herinner ik me dat ik heel veel gewone dingen prachtig vond. Ik heb dat gevoel nu weer.

Gewoon op straat, ik geniet van al dat groen, veel straten van Enschede zijn prachtig door het vele groen, soms lijken ze tunnels van groen.

De hoogbouw aan de overkant van ons huis  wordt geschilderd, van deze huizen met vaak vijf verdiepingen worden meteen de glazen gelapt, deze werkzaamheden op  hoge ladders door schilders in witte broeken, en groene jasjes boeien me. ik sta er soms met open mond naar te kijken. Ik deed dat eerder nooit meen ik.  Misschien boeit ook het gevaar voor de schilders me. Vreemd.

ALZHEIMER vervolg

Mijn zwager Bob  schreef: vertel eens wat meer over Alzheimer.

Eigenlijk is over de ziekte van Alzheimer niet  veel meer te melden,

althans betreffende mijn ondervinding van de ziekte, natuurlijk  ben ik  veel minder scherp, vergeetachtig, onzeker, noem maar op, als ik met mijn wandelstokje de stad in ga heb ik een zakboekje bij me waar mijn naam, adres en telefoonnummers instaan, voor het geval dat ik de weg kwijt raak en aan het dwalen ga, wat nog niet is gebeurd.

Natuurlijk is het niet leuk dat je, na zoveel jaar, niet neer autorijdt,

en ook niet meer durft te fietsen, maar ik leef er mee, er zijn ergere dingen.  Voor verdere informatie over Alzheimer verwijs ik naar internet, het staat er vol van. 

Dan nu een wat vrolijker slot: Lenie en ik  hebben aan onze kinderen, veel steun en samen met hun kinderen, onze kleinkinderen dus, ook veel gezelligheid en, vooral hulp. We doen leuke dingen met elkaar, tochtjes maken, gewoon gezellig bij elkaar zijn, vis, mosselen en/of  kaasfondue eten, en noem maar op, hopelijk houden we dit gezamenlijk nog lang vol.

Alzheimer

Ik gaf mijn eerste twee stukjes eigenlijk ten onrechte de titel mee: Dementie. Wel met een vraagteken, maar eigenlijk was er en tot nu toe nog geen sprake van dementie.

Het woordenboek zet achter de lemma: 'dementie', verstandsverbijstering, natuurlijk weet

ik ook wel dat dat mijn toekomst is, maar laten we niet op de dingen vooruit lopen.

Ik schreef eerder dat ik op een bepaalde plaatsnaam niet kon komen, maar dat kun je nog  niet 

dementie noemen dacht ik. Wel lees ik op het internet dat de ziekte van Alzheimer,

heel snel kan overgaan in dementie. Niet zo'n leuk vooruitzicht. Ik kreeg van de neuroloog

een nieuw soort medicijn, pleisters, die deze overgang vertragen. Afwachten maar.

Ik had me voorgenomen om alles te lezen over Alzheimer, maar dat doe ik nog wel een keer.

Ik ben altijd al een uitsteller geweest.

Vanmorgen las ik in de krant dat onze zeer gewaardeerde burgemeester Co Wierenga dezer

dagen is overleden op 80 jarige leeftijd.

Uit het krantenbericht blijkt dat hij zwaar dement was geworden.

Ik wilde eigenlijk wel overgaan om iets vrolijkers te schriijven. maar er wil niks bovenkomen. Misschien morgen.

Dementie ? Vervolg

Dus toch maar naar de neuroloog, een aardige mevrouw die na nog wat testjes me een M.R.I. scan adviseerde, en zo lag ik enkele dagen later onder het lawaaimonster dat ze M.R.I noemen. Ik meen een week later kreeg ik een oproep van het ziekenhuis (MST, Medisch centrum Twente) voor weer een gesprek met de neuroloog. Lenie en mijn zoon Nico gingen mee. Drie onthouden meer dan een. Ik dacht eigenlijk dat ik wat minder vergeetachtig was, dat ik ook gemakkelijker op namen kon komen, dus ik dacht dat het allemaal zo'n vaart niet zou lopen.

Ik ben van nature nogal optimistisch, maar deze keer had ik me helaas vergist, na wat inleidende gesprekjes deelde mevrouw de neuroloog me mee dat de uitslag van de onderzoeken, o.a. dat van de M.R.I. nu vast stond, en dat ik de ziekte van Alzheimer had. Hallo, dat is niet niks,  wat is Alzheimer? ik had me er nooit in verdiept, maar dat zal ik nu snel doen.  Wordt vervolgt.

DEMENTIE?

Hoe het begon. Het was meen ik op een zaterdagmorgen toen ik mijn echtgenote, Lenie vroeg "hoe heet onze stad ook al weer? Lenie keek me vreemd aan en vroeg, 'hoezo? We wonen hier al bijna 60 jaar, en jij weet niet hoe deze stad heet ? Enschede, natuurlijk!'  'Natuurlijk'  zei ik een beetje verslagen.

Maar dit was het begin, want even later hadden we het over een nichtje die hierin de buurt woont, en ik wist weer de naam van deze overbekende stad niet,

Oldenzaal, zei mijn vrouw. Ook de naam van onze provincie, Overijssel bleef voor mij in het duister. Griezelig, wat is er aan de hand?  

Enkele dagen later meende ik dat ik weer 'gezond' was, maar ik testte het maar niet, want je kon nooit weten. 's middags moest ik voor een controle naar de huisarts en, misschien om een praatje verlegen, vertelde ik hem dat zo nu en dan mijn geheugen me flink in de steek liet, en voor ik het wist zat ik enkele dagen later bij hem in een klein kamertje geheugentestjes te maken. Toch maar even naar de neuroloog, adviseerde hij, en zo gebeurde. 

Word vervolgd.

"MAARTEN"

Afgelopen dinsdag waren we een dagje op bezoek bij onze zwager Co in Drachten.

Co is evenals ik een tachtiger, hij is ernstig ziek geweest maar is er weer aardig bovenop gekomen. Met een rollator redt hij zich weer aardig. Co is een lezer, veel boeken in huis en tijdschriften. Ik las bij hem het tijdschrift "Maarten" uitgegeven door- en onder redactie van Maarten van Rossem. Een tijdschrift boordevol politiek leesgenot waarvan ik enkele stukjes u niet wil onthouden.

* In de jaren 60 van de vorige eeuw, zo rond de oprichting van D66, bestond er een clubje vrienden die geregeld bij elkaar kwamen: onder andere Jan Wolkers, Henk van Dorp en anderen.

D66 was net opgericht en Van Dorp zei tegen Jan Wolkers: "Ze zeggen dat van Mierlo de Nederlandse Kennedy is." Waarop Jan zei: " Nou, dan moeten we ook eens uitkijken naar de Nederlandse Lee Harvey Oswald. 

Het verhaal gaat dat Hans van Mierlo zijn hele leven last heeft gehad van deze kwalijke opmerking.

* Maarten schrijft: Wat wil je nou zelf, Mark?  Waar moet het heen, met jou en met het land?

  Hoe komen we daar? Jij bent toch de minister-president? Je wilde toch zo graag?  Doe eens wat man, laat eens zien dat je kloten hebt. Wat vind je nou zelf, Mark Je vindt toch wel iets, je laat je buikje toch niet naar de wind hangen?

De kracht moet uit de regering komen, zei Pechthold. Daar heeft hij zo maar gelijk in, Mark.

en anders einde tijdperkje.

                                               

     *                                             "Hebben we

                                                      eigenlijk

                                                       wat aan

                                                     die koning?'   

Maarten