Een paar weken geleden zat
ik in mijn boekenkast te rommelen op zoek naar een boekje dat kennelijk
"ondergesneeuwd" was. Niet het boekje dat ik zocht vond ik, maar zo
ineens had ik het bekende boek
"Nooit meer slapen" in mijn hand. Een wat vergeten maar prachtig boek
van Willem Frederik Hermans dat hij schreef in de roerige zestiger jaren, en wel in 1966. Dit boek werd toen een
meesterwerk genoemd. Destijds las ik het boek met veel plezier, en nu in 2013
las ik het opnieuw. Ook nu vond ik het een geweldig boek alhoewel Hermans
langzaam naar de dood schreef.
"Nooit meer slapen" En zo realiseerde ik mij hoeveel Nederlandse
schrijvers al zijn overleden . Ik dacht aan de grote drie, Mulisch, Hermans en
Reve. Ik heb veel van ze gelezen. Ik ben
nu van plan om de volgende boeken opnieuw te gaan lezen:
Van Hermans "Onder professoren" ( Ben ik al mee
bezig)
Van Reve
" De avonden"
VanMulisch "De
verhalen"
Als een eerbetuiging aan de reeds overleden
Grote drie?
Dit jaar las ik ook de Avonden nog een keer en ook de Verhalen van Mulisch heb ik al enkele jaren geleden gelezen maar Onder Professoren is voor mij niet door te komen met moeite las ik ooit de Donkere kamer van Damocles. Des al niet te min ben ik blij dat je nog zo veel plezier schept in lezen, blijven doen hoor!
BeantwoordenVerwijderen