In mijn bijdrage van woensdag 11
januari noemde ik het boek 'Vaders en zonen' van Toergenjew een juweeltje. Ik
sta daarin niet alleen, want Karel van het Reve schreef dat hij dit een van de
beste boeken vond die in het negentiende-eeuwse Rusland geschreven zijn.
Vaders en zonen is eigenlijk een
psychologische roman. Dit komt sterk tot uiting in de vele dialogen die het
boek rijk is, waar er veel belang wordt gehecht aan de gevoelens van de
personages. Het verhaal gaat over twee jongens, vrienden, alhoewel hun leeftijd
niet wordt genoemd zijn ze waarschijnlijk tegen de twintig jaar, intelligente
knapen en gek op mooie meisjes en op drank. Prachtig zijn de gesprekken tussen
de beide jongens, Bazarov en Arkadi.
Zij noemen zich beide nihilisten. Een nihilist is iemand die geen enkel principe aanvaart en zich voor geen
enkele autoriteit buigt, mogelijk voorlopers op de latere revolutionairen.
Doordat kennis wordt gemaakt met
veel familieleden van de jongens, hun vrienden, met de rijke grondbezitters en
de lijfeigenen, krijg je een goede indruk over het Rusland van de 19e eeuw, van haar vrolijke zijde en ook van haar tragiek.
Kortom een zeer lezenswaardig
boek.
Ik ben er nooit aan begonnen maar je maakt er wel een heel sterk pleidooi voor. Misschien kom ik er nog eens aan toe.
BeantwoordenVerwijderen