dinsdag 31 januari 2012

VIER HAIKU'S


Kraker  voor vrijheid
ligt in elkaar geslagen
naast een rode vlag.


Vertrapte schoenen
jeans, jacket oud versleten
overdosis: dood.


Meisje kleedt zich uit
stelt haar lichaam aan hem bloot
begeert slechts zijn geld.


Zitten aan de bar
niet kijken in haar ogen
praten tegen het glas.

---
 Haiku is Zenpoëzie
Lettergrepen: 5 7 5

vrijdag 27 januari 2012

EUROPA


JONGERENCONGRES

OVER DE TOEKOMST
VAN EUROPA.

Hoera, en nog wel in Enschede. Waarom Hoera? Omdat ik zo langzamerhand meer vertrouwen heb in goed opgeleide jongeren dan in ouderen, ook al zijn ze goed opgeleid. Kijk maar eens naar een uizending van Pauw &  Witteman, de haantjes willen het woord, en niemand laat de ander uitpraten, hetzelfde geldt voor Buitenhof. In de kamer gaat het vaak om oude politiek.
Volgens een artikel in " De Twentse  Courant Tubantia" zal van 1 tot 7 mei op de campus van de Universiteit Twente een jongerencongres worden gehouden waar prominente sprekers aan mee doen. De organisatie verwacht duizend studenten uit Europa met als doel: de studenten te laten nadenken over hun rol in Europa. Volgens de studentenorgansatie AEGEE:

"Europa wordt beheerst door crisis en cynisme. Politici lijken  gevangen te zitten in de financiële wereld. (...) Studenten moeten zich inzetten  als toekomstige leiders voor een duurzaam en tolerant Europa (...)"
 __

donderdag 26 januari 2012

ENSCHEDE


Overgenomen uit de "Groene Amsterdammer"
  van 26 februari 2012

Wachten tot het
weer mis gaat.

  De overheid faalde bij de ramp in Enschede.
De vuurwerkramp in 2000 was niet het gevolg van
een gebrek aan toezicht of handelaren die de wet
negeerden. De overheid had zelf mogelijk gemaakt
dat iedereen professioneel vuurwerk kon opslaan.
Klokkenluider: "Verkeer en Waterstaat stelde mij niet
in de gelegenheid om met de commissie-Oosting te praten.
't Gevaar van nieuwe rampen met andere gevaarlijke stoffen is
anno 2012 onverminderd groot."

Zie ook het uitgebreide artikel in bovengenoemd weekblad.

dinsdag 24 januari 2012

AMSTERDAM

            Wending

Vanmorgen zag ik een man
die fietste langs de Herengracht,
en, onverwacht, alsof hij zich bedacht,
remde. Zijn voet raakte de keien
en keerde.
Zwaluw-vlug
reed hij langs de gracht terug.
Maar goed dat niemand het zag
behalve ik,
omdat op de Herengracht
niemand zich bedenken mag.


         Wonderboom
Aan de Prinsengracht staat een wonderboom.
Het is een gewone iep,
maar met bijzondere eigenschappen.
Zondagmorgen raakte ik hem aan, de boom,
terloops, en ik ontmoette Joost,
die ik in geen jaar had gezien.
Toen ik hem, de boom, vandaag weer aanraakte,
kwam er een postbode voorbij.
Zo zie je maar!

Deze twee gedichtjes schreef ik in mijn Amsterdamse tijd
1949 - 1959.

maandag 23 januari 2012

IN MEMORIAM


Soms , niet altijd,  maar op bepaalde gedenkdagen en zeker bij de jaarwisseling denk je vaak aan al die geliefden, familieleden en vrienden die er altijd waren en dan ineens niet meer. De gestorvenen dus. Als je zelf op leeftijd komt zijn je ouders al lang geleden overleden, evenals je ooms en tantes. In onze familie denk ik dan aan een broer en zuster van mijn vrouw Lenie en natuurlijk aan ons kleinzoontje van 14 jaar die alle drie in 2009 en 2010 zijn  overleden.  En dan vrienden en bekenden.

Bij het nadenken over deze treurige gebeurtenissen dacht ik aan een mooi gedichtje van de dichteres Ida Gerhardt:

                  Genesis

Oud worden is het eindelijk vermogen
ver af te zijn van plannen en getallen;
een eindelijk verheldering van ogen
voordat het donker van de nacht gaat vallen.

Het is een opgaan van vergezichten
of je in de avond de zee ziet lichten.

Het is allengs een onomstotelijk weten
dat je vernieuwd zult wezen en herschapen
wanneer men van u schrijven zal, 'ontslapen'.
Wanneer uw naam op aarde is vergeten.

 Genesis =  wording

vrijdag 20 januari 2012

NACHT


Gesloten deuren en de luiken dicht.
de populieren ruisen in de nacht.
Liggend in het vuren bed streel ik zacht
haar blonde haren, vingertoppen licht.

Een kleine lamp verlicht goudglans haar gezicht,
zij slaapt, bedekt slechts met een schapenvacht;
haar lichaam, lijfelijk, ademt levenskracht.
Op de witte muur schrijf ik een gedicht.

Ik hoor de ratels van een boerenkar
en het blaten van de kuddedieren.
Het morgenlicht valt door de kieren,

Nog loom van slaap open ik de blinden.
Ik ben alleen. Het vacht ligt op de kist..
Het gedicht op de muur is uitgewist.

 Als een gedicht geen ondertekening heeft ben ikzelf de 'dichter'
 Bij gedichten van derden zal ik in voorkomende gevallen de dichter noemen.

dinsdag 17 januari 2012

NOG EVEN TAO


Een goede  kennis maakte mij er op attent dat de titel van het stukje van gisteren
"Een stukje Tao" eigenlijk niet kon, want  de basis van Tao is het 'geheel' en dan kun je niet van een stukje Tao spreken.
Tao is niet te definiëren: men kan zich bijvoorbeeld ook gen Taoist noemen omdat zo'n uitspraak te beperkend is. Tao is niet beperkend het is alles omvattend. Genoemde kennis gaf mij de volgende tips: Tao betekent letterlijk de  weg, het pad. Tao is het banen van je eigen pad in een land zonder paden. Je levenspad. Het pad is moeilijker te volgen als je weerstand biedt.
Het volgende is noemenswaardig: in het Taoisme wordt nooit over liefde gesproken, wel over harmonie. Er is geen goed of slecht...  Een Taoist kan dus in principe geen beter mens worden. Mijn eerder genoemde kennis houdt zich met praktische Taoïstische kennis bezig,
dat wil zeggen hij is acupuncturist.

Tot slot kreeg ik  het volgende citaat over kennis toegestuurd.

To realise that our knowledge is ignorance
This is a nobel insight
To regard ouer ignorance as knoledge
This is mental sickness

Op internet is over Tao veel informatie en literatuur te vinden.

zondag 15 januari 2012

EEN STUKJE TAO


Tao is een filosofie, en filosofie betekent liefde voor de wijsheid.
De oosterse filosofie bestond allang, maar is pas vastgelegd in China ca. 1600
jaar voor Chr. Via Lao Tzé, die de reeds bestaande gedachtegang de "Tao" opschreef en zich daardoor ook in India verspreidde. Tao is het oerwoord van de Chinese wijsbegeerte, het abstract gedachte eenheidsbeginsel dat de wereld beheerst Het oerprincipe en de fundamentele bron van alle zijn. Tao  (De Weg) is meer een levenswijze dan een denkrichting. Tao leert het volgende:
* Tao is alle dingen maar zelf geen ding.
* Tao is werkzaam in ieder verschijnsel, maar zelf verschijnt het nimmer.
* In Tao is alles ongescheiden één.
Ook de Griekse wijsgeer Paramedes ging uit van de eenheid van het Zijn en het Niet-zijn en noemde dit de weg der waarheid. In het begrip Tao ligt echter niet alleen de gedachte van het oerprincipe, maar tevens is hierbij de ordening  en harmonie van het menselijk leven besloten. Tao heeft te maken met het Indiase begrip Advaita, de filosofie van de non-dualiteit. Advaita betekent letterlijk: niet-tweeheid.
Het filosofisch systeem gaat uit van de onscheidbaarheid van individu en geheel, van mens en schepping, van schepper en zijn schepping. Door langdurig vergeten denkt de mens echter dat hij los staat van de schepping. Zo ontstaat de frictie, strijd, aantrekking en afstoting. Als echter de mens zich zijn ware natuur herinnert, onafgescheiden van de schepping, komt de dualiteit (als strijd) tot vrede en rust, tot eenheid.
Het bovenstaande  zijn wat gedachten uit de Tao/Yoga literatuur.
Wordt vervolgt

vrijdag 13 januari 2012

VADERS EN ZONEN


In mijn bijdrage van woensdag 11 januari noemde ik het boek 'Vaders en zonen' van Toergenjew een juweeltje. Ik sta daarin niet alleen, want Karel van het Reve schreef dat hij dit een van de beste boeken vond die in het negentiende-eeuwse Rusland geschreven zijn.
Vaders en zonen is eigenlijk een psychologische roman. Dit komt sterk tot uiting in de vele dialogen die het boek rijk is, waar er veel belang wordt gehecht aan de gevoelens van de personages. Het verhaal gaat over twee jongens, vrienden, alhoewel hun leeftijd niet wordt genoemd zijn ze waarschijnlijk tegen de twintig jaar, intelligente knapen en gek op mooie meisjes en op drank. Prachtig zijn de gesprekken tussen de beide jongens, Bazarov en Arkadi.
Zij noemen zich beide nihilisten. Een nihilist is iemand die geen enkel principe aanvaart en zich voor geen enkele autoriteit buigt, mogelijk voorlopers op de latere revolutionairen.
Doordat kennis wordt gemaakt met veel familieleden van de jongens, hun vrienden, met de rijke grondbezitters en de lijfeigenen, krijg je een goede indruk over het Rusland van  de 19e eeuw, van haar vrolijke zijde en  ook van haar tragiek.
Kortom een zeer lezenswaardig boek.

woensdag 11 januari 2012

BOEKEN: DE RUSSEN

Zo nu en dan breng ik dit weblog een boek onder uw aandacht dat mij  ontroerd of geboeid heeft. Zo besprak ik 'Tonio', door A.F.Th. van de Heijden, en 'Bij nader inzien' door J..J.Voskuil. Vandaag wil ik het hebben over de 'Russen.'

Om inzicht te krijgen in de Russische literatuurgeschiedenis kan ik de volgende twee boeken aanbevelen:
'DE RUSSEN IN MIJN KAST' een uitgave van Van Oorschot  (1990) waarin twaalf schrijvers-lezers, één of enkele Russische boeken bespreken en ook  veelal goede informatie geven over de schrijver en zijn tijd. Om maar enkelen te noemen:Tsjechow, Gogol, Poesjkin, en natuurlijk Dostojewski en Tolstoi. Als tweede belangrijk boek over de Russische literatuur moet genoemd worden:
'GESCHIEDENIS VAN DE RUSSISCHE LITERATUUR.' door Karel van het Reve. Het boek begint zo ongeveer in de 15e eeuw (de val van Konstantinopel) en eindigt in 1904 bij de dood van Tsjechow. Dit boek van 520 pagina's is het standaardwerk over de Russische literatuur.
Karel van het Reve noemt Dostjojewski een schrijver van keukenmeidenromans.
Wat hij hier ook mee bedoeld heeft, ik ben het zeer met hem oneens. Wel begrijpelijk is dat de lijvige werken van Dostojewski afschrikken, zoals 'De idioot', 'Schuld en boete' en 'Demonen' afschrikken,  en van Tolstoj Óorlog en vrede'.  Dan een tip: begin dan eens met de verhalen van  Tsjechow of Boenin. Deze verhalen lezen lekker over het Russische levensgevoel in de 19e eeuw. Van Tsjechof noem ik de juweeltjes : 'De steppe' en 'De dame met het hondje'. Van Boenin 'De heer uit San Francisco'. Op dit moment lees ik voor de zoveelste keer 'Vaders en zonen' van Toergenjew. Makkelijk leesbaar, een juweeltje . Laat ik het zo zeggen: op dit mooie boek kom ik nog terug.

maandag 9 januari 2012

NOGMAALS POEZIE



Het volgende gedicht is geen gemakkelijk gedicht
Mogelijk het verhaal over een eenzaam iemand,
mogelijk enigszins gestoord en contactarm. 
Geen prettig persoon. Maar ook hier heb ik meer
aandacht besteed aan het spel met woorden dan
aan een logisch verhaal.


                 GLAS
Ik woonde in een huis met glazen muren,
kristallen koepels daarop, afgerond.
Opaal-doorschijnende achtergrond:
een open boek, schunnige schrifturen.

Meeuwen vlogen rond van laag allooi,
landen krijsend op het pas geverfde gras.
Een zwaluw vliegt bloedend tegen 't glas.
De laatste kraai verlaat z'n glazen kooi.

We zaten op een bank van porselein,
bedronken, oog in oog, ik zag
het dorre niemandsland, het niet
verwoorde vraagt zijn tol.

Toen was het uit, toen brak de spiegel
scherven stuk...
Een ijsvogel-blauw vloog door mijn hoofd.
Hersens beschadigd, van haar beeld beroofd.
Nimmer een geluk bij een ongeluk.

De meeuwen, eens van zilver, en belust op aas
stonden toen voltallig voor de muren
van glas, naar mijn onttakeling te gluren.
Alsof een doorzichtig mens iets bijzonder was.

vrijdag 6 januari 2012

POEZIE

Zoals ik al eens eerder schreef, ik had een tante die mij in mijn kindertijd altijd een boek cadeau gaf. Jongens boeken. Diezelfde tante liet mij bij haar thuis poëzie lezen,
zij was de enige in onze familie die een boekenkast(je) had en in dat kastje stond voornamelijk Friese literatuur.  Ik herinner me dat ik al jong Rispinge van Pieter Jelle Troelstra las, in het Fries uiteraard. Eigenlijk ben ik altijd poëzie blijven lezen en verzamelde zelf ook bundels. Nu staan er meer dan vijftig bundels in mijn boekenkast. Ik heb een voorkeur voor de dichters Gerrit Achterberg, Kopland en Slauerhof, en nog heel wat anderen o.a. Hans Andreus en Gerrit Kouwenaar om maar enkelen te noemen.
Zelf schreef ik ook wel gedichten, maar dat is eigenlijk in Amsterdam en later in Enschede goed op gang gekomen, vooral natuurlijk door het Musisch café in Enschede. Maar het is altijd een hobby gebleven, zonder winstbejag.
Nu ik zo nu en dan wat gedichtjes op mijn weblog plaats, even het volgende:
Het gaat mij het schrijven van poëzie minder om de inhoud en meer om het taalspel.
Als me gevraagd werd, wat bedoel je nu precies met dit gedicht, dan kon in vaak geen bevredigend antwoord geven. Zie ook het gedicht dat ik eerder plaatste, Venetië, en ook het onderstaande gedicht "Voettocht" dat ook in een bundel van het Musisch café is opgenomen.


                Voettocht
Ik liep vannacht naar noord en zuid
met voeten die van kou vertrokken.
Van achter het luiden van de klokken
speelt de bosgod op zijn fluit.

Ik liep vannacht naar noord en zuid,
langs bevroren spiegelglas,
ik hoorde stil stylieten lokken
en zei: Het lied is nog niet uit.

Het naaldloos kompas,
door beide polen aangetrokken
stond een windroos ver vooruit.

Ik liep op schapenwollen sokken,
mijn voettocht haalde niet veel uit.

woensdag 4 januari 2012

WOORDEN 2

 WOORDEN 2

In het bomen-woorden-woud
vlucht ik voor het leven.
Ik ben in vluchten zeer bedreven,
geen mormel dat mij tegenhoud.

Niet denken, maar met woorden spelen,
denken is voor betrokkenen fataal,
soms denk ik in een nieuwe taal,
maar verwijder wel de beelden.

Ik zeg de woorden atonaal,
ontdaan van taal en teken;
zo kan ik in raadsels spreken,
zoals: vanmorgen was er avondmaal.


TAAL

Ik zocht de taal in
haar klaarheid
en eenvoud
nog eenmaal op.
Een poging om
'schoonheid' te vinden.
Ik vond een smal gebied
tussen twee meren,
waar de namen nog die
van de ouders zijn,
gras dat nog geen kunstgras is,
violen tussen het fluitenkruid.
Om gelukkig te zijn.

maandag 2 januari 2012

FEESTDAGEN

Natuurlijk: de kerstdagen en oud-  en nieuwjaarsdag zijn feestdagen. Op de tweede kerstdag maakten onze kinderen een fantastisch kerstdiner. Dit jaar bij Nico en op nieuwjaarsdag kwamen onze kinderen en kleinkinderen 's middags bij ons op bezoek. Enkele van de kleinkinderen hebben een vast vriendje resp. vriendinnetje en zo zaten we met z'n twaalven oliebollen en lekkere hapjes te eten. Hartstikke leuk en gezellig... maar omdat onze lieve kleinzoon Sjoerd er nu niet-  en nooit meer bij zal zijn is emotie en verdriet ook stil aanwezig.
Het is voor ons als ouders en grootouders fijn dat  onze kinderen en kleinkinderen in de stad wonen, en eigenlijk ook wel graag, niet te vaak, naar de Archipel komen. We hebben een hechte familieband.

Ja, wat is er meer over de feestdagen te melden. We hebben vrij veel bokbier gedronken en zoals gezegd oliebollen gegeten. Aan het afschieten van vuurwerk doen Lenie en ik niet meer mee,  maar hier  in de buurt ging het oudejaarsavond van jetje. Het waren stille uurtjes zonder visite, veel gelezen, goeie muziek gehoord, een kerstconcert op een van de kerstdagen uit Wenen (met de  Wienersangerknaben)  was een topper. Het nieuwjaarsconcert uit Wenen is ons ontgaan.  En dan gaat in het jaar 2012 alles weer z'n gangetje, ik ga weer naar m'n schaakclubjes, de Loge is weer wekelijks, de kerstversiering wordt weer afgebroken, en de kinderen gaan weer gewoon naar school.

Tot zover enkele gedachten over de feestdagen. Tot slot dan al mijn bloglezers een goed en gezond 2012 toegewenst en bedankt voor de mooie kerstkaarten.