Jaren geleden
bestond in Enschede het Musisch Café nog,
met de bekende Jeanne Rol als inspirerend leidster.
Amateurdichters, zoals ik, konden daar uit eigen werk voorlezen.
Ze kregen daar een kleine vergoeding voor.
Ik las daar een paar keer, in de 'Hermantap', naast wat serieuzer werk,
een onzin-gedicht voor, dat toen wel werd gewaardeerd.
Wörgel
Gelaten tot de Wörgl bengt
met grote handstruwelen.
Straks je bij de adem slengt,
rochelt en verkelen.
En als de Wörgel smorengiert
met gruwen en flambraken
en vlijmt de gorgelstrottensliert
door falen en verzaken,
dan Wörgel wringt de grommenstrot
en wrongt je vast verklouwen,
hij wingert in balarensnot
sidderend doorgrauwen.
Maar als je liever-groersel ziet
dan bent de Wörgel groender
dan
fluitert 't hoge hokuslied
tot
in tonaarden toender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten