Over Trou zie 15 februari

Mijn zwager Bob schreef: Ik heb weer wat bijgeleerd
want ik kon het Friese gedicht Trou helemaal lezen.

Een prachtig gedicht

Ik vertaal het nu toch maar even

Trou  naar Trouw

Hij heeft een meisje naar het kerkhof gebracht,

Al jaren, jaren geleden;

Dat graf bij de grijze kerk

Ligt het geluk van zijn leven in.

Dat meisje was het licht van zijn ogen,

Dat vergeet hij nimmer meer;

Haar lichaam begroef hij daar,

Haar ziel rust diep in zijn hart.

Zijn hart is het graf van zijn liefde;

't Is donker, in diepe rouw,

Maar blij bloeit boven zijn meisje

De vergeetmijniet-bloem van de trouw.