EEN ZONDAGMIDDAG

We hadden een gezellig bezoekje gebracht aan onze lieve schoonzus Lies. Een zondagmorgenbezoekje met lekkere hapjes etc.

Toen we tegen 2  uur weer thuis waren zette ik zonder speciaal doel de TV aan en kwam ik op mijn voorkeurzender "Cultura 24"  een herhaling van een interview tegen tussen de schrijvers Harry Mulisch en  A.T.F.H  Van der Heijden. Ik had natuurlijk al een gedeelte van het interview gemist, maar toen ik er inviel ging het over "Idealen".

Mulisch heeft de  tweede wereldoorlog en de bevrijding meegemaakt en stelde dat in de tijd na de oorlog, zeg van 1950 tot 1980 minder idealisme onder de mensen was dan daarna. Hij dacht dat dit te maken had doordat in de eerst genoemde jaren in de gezinnen nog geen of beperkt televisie aanwezig was, kortom de jeugd ging na de oorlogsellende de straat op en zocht plezier. Provo, de Kabouters, het lieverdje,  etc ontstonden. Na zeg maar 1960 was de TV de huiskamer binnen gedrongen en kreeg de jeugd kijk op de hele wereld en de ellende en nood van miljoenen mensen en zouden onder invloed van de TV de idealen zijn ontstaan. Ik dacht dat Van der Heijden wat twijfelde een deze Mulisch filosofie, maar hij weerlegde hem niet.

Over de toen hevige krakersrellen had Mulisch een merkwaardige gedachte. Hij stelde dat hun woonprobleem toch wel erg kleinburgerlijk was, ze moesten gaan reizen, Europa in , de wereld in. Dat past bij de naoorlogse jeugd. Ik denk dat hij vanuit zijn eigen riante woning vergat dat  studenten en jongeren met een baan  moeten wonen. De toenmalige woningnood was een ramp. Het was even wennen dat Mulisch als van ouds weer in onze huiskamer verscheen.

SCHRIJVERS

Als verstokte lezer denk ik nog vaak aan de zogenaamde grote drie, namelijk: 

                           W.F. Hermans, Gerard Reve en Harry Mulisch.

Hermans -1921-1995,  Reve-1923-2006,  Mulisch 1927-2010.  Drie schrijvers, gewaardeerd en gehoond, die in de 20e eeuw, mijn eeuw, in de literatuur een belangrijke rol speelden, tot aan het begin van de 21e eeuw toen zij betrekkelijk  kort na elkaar alle drie overleden. Wat had ik dan met deze grote drie? Wel in de eerste plaats met de boeken die ze schreven, vaak toppers in de Nederlandse literatuur. Van de tientallen boeken, ik beperk me tot de romans, noem ik van elke schrijver  een enkel boek dat ik twee of meer malen heb gelezen, en nog wel  eens uit de kast trek.

Van Hermans is dit "Nooit meer slapen", Van Reve natuurlijk "De avonden" en van Mulisch, hoe kan het anders, "De ontdekking van de hemel". Daarnaast las ik van elke genoemde schrijver op z'n minst een tiental boeken. In een tijdsbestek van zeg maar driekwart eeuw  is dit echter niet zo bijzonder.

Hoe kwam ik op het bovenstaande? Wel ik las dezer dagen weer een bekend boek van de gelukkig nog levende Nederlandse schrijver A.F.Th. van der Heijden, en wel "Onder het plaveisel het moeras",

een heel mooi boek uit de serie:  "De tandeloze tijd." Van der Heijden, thans een 60er, zijn bibliografie telt 30 nummers, kun je een veelschrijver noemen, maar wel een hele goeie, denk ook aan zijn ontroerende boek "Antonio" over zijn in het Amsterdamse verkeer verongelukte zoon. Ik ben zeker niet bevoegd om een hedendaagse grote drie te noemen, maar wel dat A.F.Th. van der Heijden daar zeker deel van uit zou maken.

MINDFULNESS

--> -->

Gezien mijn leeftijd tob ik wel wat met geheugen en verstand. Moeilijk op namen komen, vervreemden in je eigen huis, loop je naar de keuken en weet je niet maar wat je in de keuken wilde doen. Het eerstgenoemde, niet meer op namen kunnen komen, heeft bijna iedereen die op leeftijd komt. Er worden wel cursussen voor gegeven,  o.a de Max geheugentrainer, op de TV, maar ik heb geen zin om met dat boodschappenmandje mee te doen, ook nog te vroeg voor mij.

Maar omdat het vervelend is dat je bij een doodgewone naam aan je huisgenoten moet vragen, 'Toe help me eens even hoe heet die schrijver of de buurman ook al weer’,  heb ik wat zelfstudie gedaan over de werking van ons brein, boeken gekocht en gelezen over ons brein, wij zijn ons brein zegt Dick Swaab, daarnaast nog twee boeken van Hessel Draaisma over ouder worden, een waardevol boek van hem is "Waarom het leven  sneller gaat als je ouder wordt?" en ook ‘De heimweefabriek’ van deze schrijver, alles over geheugen tijd en ouderdom, goed geschreven, maar zijn conclusie dat geheugen-problemen veelal voortkomen uit stress en overspanning gaat voor mij als uitermate rustig persoon toch niet op. En zo kom ik een bijgewoonde lezing over mindfulness,  hier ging het niet over stress en andere verschijnselen , maar over bewust leven, aandachtig zijn, leer genieten en probeer lichaam en geest in balans te krijgen. Eigenlijk is de boodschap: leef bewust, leef zeer bewust, hersentraining, gebruik elke minuut je hersens, doe alles bewust, zeer bewust, doe niets uit sleur cq ongeïnteresseerd. 

Deze lezing was voor mij waardevol, al vergt het inspanning. Voor het vinden van de naam van een schrijver of van de buurman helpt het niet, dan zal ik toch nog eens naar het boodschappenmandje  van Max moeten.

DE TIJD EN DE RUIMTE

Dit fragment is overgenomen uit "De Tooverberg" van Thomas Man.

Het zijn de  gedachtespinsels van Hans Castrop, de hoofdpersoon uit "De tooverberg"

Wat is tijd? Een geheimenis, wezenloos en almachtig. Een voorwaarde  der zinnelijk waarneembare wereld, een beweging, verankert en verborgen in het zijn der lichamen in de ruimte harer beweging.

Maar zou er geen tijd zijn, indien  er geen beweging was? Geen beweging indien geen tijd?  Vraag maar! Is de tijd een functie van de ruimte? Of omgekeerd? Of zijn beide identiek? Te veel gevraagd!

De tijd is werkzaam, hij is van verbale aard., hij verwekt. Wat verwekt hij dan? Verandering! Nu is niet eerzijds, hier niet ginds, want tussen beide ligt beweging, waaraan men de tijd meet, die cirkelvormig is, in zichzelf besloten is het een beweging en verandering, die men evengoed rust en stilstand zou kunne noemen, want her eertijds herhaalt zich in het bestendige nu, het ginds is het hier.

Dar men een eindelijke tijd en een eindelijke ruimte ook met de wanhopigste inspanning niet voor te stellen zijn, is men besloten tijd en ruimte als "oneindig te denken".

Blijkbaar in de mening dat dit, zij het ook niet zo bijster goed, beter lukt. Reduceren deze bedachte begrippen de rekenkunde niet tot nul? Hoe rijmen we met de hulpveronderstellinen van het eeuwige en eindeloze begrippen als afstand, beweging, verandering of zelfs aanwezigheid van begrensde lichamen in het Al?  Vragen en nog eens vragen!

Hans Castrop  stelde deze vragen aan zichzelf, en gelijktijdig aan iedereen al snel na zijn aankomst in Davos-platz, hij wist ook de antwoorden niet, maar liet zijn vragen de vrije teugel.

De Toverberg, uitgave 1927. begin van het zesde hoofdstuk "Veranderingen"

NU EVEN NIET

Zondagsmorgens  heb ik een paar programma's die ik niet graag mis. Daar zijn in de eerste plaats het muziekprogramma "Vrije geluiden" vanuit het Amsterdamse Muziekgebouw aan het IJ, en het programma "Boeken" door  Wim Brands. Zo ook deze zondagmorgen, maar omdat ik de TV, Ned. 1 wat te vroeg instelde kwam ik Eva Jinek tegen die een gesprek voerde met Pechtold en Arie Boomsma, natuurlijk over de verkiezingen. Toen dacht ik "Nu even niet". Niet dat ik iets heb tegen deze drie genoemde mensen, nou,ja,  "Niets'" is ook weer te veel gezegd, laten we zeggen: Niet veel.

Ik denk dat de veelheid van gesprekken over de verkiezingen de afgelopen week op de TV en via de krant wat te veel is geweest, dan lees ik nog een aantal tijdschriften die eveneens vol staan met genoemd onderwerp waarover vóór woensdag niemand iets verstandigs kan zeggen.

Wat mijn eigen stemkeuze betreft, daar ben ik  gauw klaar mee, ik stem al jaren op de Pvda en doe dat ook dit jaar weer. Ach er zijn natuurlij partijen waar ik ook zonder gewetensnood op zou kunnen stemmen,  behalve op Rutte, waarschijnlijk een aardige man, maar zegt te vaak verkeerde dingen.

Ik hoor het in debatten vaak, "we stemmen voor onze kinderen en kleinkinderen" en mogelijk ook voor de ouderen maar uit onderzoek is gebleken dat 40 procent van de jongeren van 18 tot 25 jaar niet gaan stemmen, en 35 procent van de ouderen vanaf 75 jaar laten het afweten.

Aan Pim Fortuyn komt de eer toe dat hij in 2002  kiezers die al lang waren afgehaakt weer nar de stembus wist te lokken, de verkiezingsopkomst steeg dat jaar met 6 procent naar 79 procent, in 2006 was de opkomst 80 procent. Dus mijn boodschap is: Stemmen en niet verzaken!

NIET INTERESSANT

Campagneleiders negeren mijn geboorteplaats Lemmer resp. Lemsterland.

In de weken voorafgaand aan de verkiezingen duiken politici in alle windstreken op om campagne te voeren, behalve in Lemsterland, daar heeft nog geen enkele politicus zijn gezicht laten zien.

Uit een onderzoek van de Leeuwarder Courant blijkt dat er in Friesland weinig eer valt te behalen voor campagneleiders. Waar mensen in het zuiden van het land veel wispelturiger zijn, houden de Friezen vast aan hun gewoonte iedere keer op de zelfde partij te stemmen. (Ik herken dat in mijn eigen stemgedrag) Politici zijn zich er van bewust dat zij bij bepaalde groepen behoudende kiezers niets te zoeken hebben. Desondanks blijkt uit verkiezinguitslagen van 2010 dat de VVD het best scoorde bij inwoners uit Lemmer en omgeving. (Onbegrijpelijk, Lemmer was in mijn jeugd  een zeer links vissersdorp). Slimme politici richten zich in de verkiezingsstrijd op de Randstad en op het Zuiden,

Uit de vorige verkiezingsuitslagen bleek dat wie daar wint, landelijk ook hoog eindigt.

Bron: Het weekblad Zuid-Friesland.

P.S. Enschede  mag dit jaar niet klagen over  het aantal bezoekende politici.

OVER ZORG GESPROKEN

Ik heb al gemeld dat mijn zoon en schoondochter ons een fijne vakantieweek hebben bezorgd in Zeeland. Maar we hebben natuurlijk ook nog een lieve  dochter, Karin. Ik moet hier melden dat Karin en haar man Clemens ook heel goed weten wat zorg resp, liefde  is, want toen we na genoemde vakantieweek weer thuis kwamen, keken we onze ogen uit. Ze hadden samen in die week ons appartement eens flink onder handen genomen, de muren van onze huiskamer en van de gang  een nieuwe verfbeurt gegeven,

hele mooie kleuren uitgezocht etc. verschillende kasten vol serviesgoed en glaswerk moesten verplaatst worden, evenals een loodzware boekenkast. enz. Kortom het is heel mooi geworden, maar nog niet helemaal af, komt wel goed. Bedankt lieve kinderen, jullie houden een fijn dinertje van ons  tegoed.

VAKANTIELECTUUR

Ik herinner me als we vroeger op vakantie gingen, lang geleden dus, dat ik wel een tas vol leesboeken mee nam. Maar naarmate je ouder wordt wordt alles wat kleinschaliger en zo nam ik deze vakantie slechts twee boeken mee. Enerzijds geen loodzware tas meer, anderzijds heb je de kunst van het genieten geleerd, ook zonder veel boeken. Natuurlijk speelde ook mee dat we maar een week op pad waren.

Twee boeken dus, en wel

1. De jonge Fortuyn door Leonard Ornstein en

2. Zingeving, zelfreflectie en levenskunst,  door Joep  Wijsbek.

Op een familiecamping komt er niet zo veel van lezen, maar deze twee boeken heb ik met huid en haar uitgelezen. Beide boeken kan ik ook aan mijn familie, vrienden en kennissen  aanbevelen.

Even in het kort, In het boek over de jonge Fortuyn leer je deze jonge katholieke Noord-Hollander kennen als een ijdele luchtkastelenbouwer, vanaf zijn geboorte in 1948 tot het einde van zijn studententijd in 1972. Maar ook is het een knul met idealen, vrijmoedig en sympathiek. Hij had in zijn puberjaren  zijn toekomst al ingevuld, waar later zo'n gruwelijke streep door werd getrokken.

Het tweede genoemde boek is van belang als je stilstaat bij je eigen leven en zingeving,

maar is in het kort moeilijk uit te leggen, kortom als je geïnteresseerd bent: zelf lezen.

VACANTIE

En toen ineens zaten we in Zeeland op het eiland Walcheren.

Onze zoon Nico had ons gehaald, bezorgd als hij was dat pa en ma in deze mooie nazomer in de stad  te weinig 'bruin' op hun wangen zouden krijgen, zorg dus zoals dat nu heet, ook wel liefde genoemd. In elk geval hebben Lenie en ik van dit weekje in of op Walcheren genoten.

We 'kampeerden"  in een lodge, een klein huisje van  alle gemakken voorzien, op enkele meters afstand van de caravan met onze kinderen en kleinkinderen. Leuk, gezamenlijk koffiedrinken, eten resp, BBQ-en   Etc. Genieten.

En zoals dat hoort bij een vakantie, tochtjes maken. Lenie en ik waren al eens eerder in Zeeland geweest, maar niet op Walcheren, we kampeerden toen op Zeeuws Vlaanderen en maakten tochtjes naar België en Zuid Beveland.

Op de camping was het voor jong en oud goed toeven, zwembad,  waterpret, terrassen en een

restaurant met een prima keuken. 's Avonds kinderfeestjes Etc. Toch hebben we nog heel wat tochtjes gemaakt naar stadjes en een volle dag naar de indrukwekkende zeewering van de  Oosterschelde, 'het NeeltjeJanseiland'. Leerzaam en indrukwekkend.

Natuurlijk moesten we Vlissingen bezoeken met het standbeeld van onze grote Nederlander M.A.deRuiter. Tijden ons  diner aan de haven hield hij ons goed in de gaten.

Van de kleine stadjes moet Veere en Goes worden genoemd, juweeltjes, Yerseke, beroemd om zijn  oesterteelt viel een beetje tegen, maar onze camping in de buurt van Oost- Kapelle maakt alles weer goed. Kortom een heerlijk weekje, bedankt Nico en Fatma.