NOG EENS ''BIJ NADER INZIEN''

Ik vraag me wel eens af: waarom lees ik toch steeds weer dat rare boek 'Bij nader inzien' van 

J.J.Voskuil. Toen ik dit weekend op bladzijde 347 belande wist ik het, ik wordt er vrolijk van, zeg maar blij.  Natuurlijk is, was Voskuil en groot schrijver, maar grote schrijvers zijn er zeer

veel, maar Voskuil heeft, had  dat bijzonder aparte wat je niet zo goed kunt omschrijven dat je blij kan maken. Bladzijde 347, lees maar:

'Hier!' zei Maarten. Hij was op de divan gaan zitten en had het boek geopend op de plaats waar een stuk papier lag. Hij boog zich over de bladzij en had moeite met zijn lachen toen hij wat schreeuwerig begon voor te lezen.

'Hij. Ik wil eens een boek gaan maken.  Ik. Gij een boek maken! - Begrijp ik U wel. Hij. Gij begrijpt mij ten vollen broeder! Ik rade U,  dat gij mij in dezen volgt. Hoe?  Zouden wij dan alleen uitgesloten zijn van het grote voorrecht boeken te mogen maken?  Zijn wij, gemerkt onze hoge jaren, nog niet sterk genoeg, om voor een zittend leven niet bang te zijn ?  Zijn wij ook niet danig met onzen tijd verlegen, en hebben wij geen stevige vuisten?  Of zouden wij ook geen absentie van geest kunnen voorwenden?

Maarten was steeds sneller gaan lezen en moest zelf zo lachen dat het hem moeite kostte zich verstaanbaar te maken, terwijl zijn vriend Paul met een scheef lachje luisterde.

'Hebben wij geen pennen, geen inkt? geen papier? Dit alles kunnen wij ongetwijfeld zo goed als iemand. Ik. 'maar waarover zullen wij een boek maken broeder?'   Hij. O, dat weet ik zelf niet, doch ik zie niet wat of dat er toe doet.'

Maarten sloeg het boek dicht en begon met een rood hoofd naar zijn pijp te zoeken. Met zijn pijp in de hand keek hij verlegen lachend naar Paul. 'Betje Wolf' zei hij, alsof hij zich daarmee wilde verontschuldigen.

PS Lees ook eens "De buurman,"  Lachen....!

EEN REACTIE... WAT DAN ?

Enkel dagen geleden plaatste ik het stukje 'Twijfels' op de weblog,

 met als slotzin: het wordt niks met deze regeringscombinatie.

 Mijn zwager B. was het eigenlijk wel met mij eens maar plaatste terecht de vraag: wat dan?

De gewaardeerde columnist van het dagblad Tubantia Hakkert, plaatste dinsdag een stukje met de titel  'Politieke redenenen.' Enkele gedeelten hieruit neem ik  over.

Er moet sinds de verkiezingen een flinke hoeveelheid wanhoop hebben opgehoopt in CDA- fractieleider Van Haersma Buma. Hoe anders de kat in het duister-sprong te verklaren die hij zondagochtend maakte in het programma van Eva Jinek? Hij zei vast van plan te zijn de nivelleringplannen van het kabinet te dwarsbomen via de eerste kamer, niet om politieke redenen maar omdat hij ze niet goed vind voor Nederland.

 Hakkert schrijft: Natuurlijk is hij er wel om politieke redenen tegen. Om zich te profileren. In de valse hoop dat er snel weer verkiezingen komen, is Buma alvast weer met de campagne begonnen.  Inderdaad zwager, wat dan? Op de CDA-leider Buma zitten we ook niet te wachten. Hakkert eindigt zijn column: Een positief-kritische houding levert uiteindelijk iedereen meer op.

TWIJFELS VERVOLG

En toen gebeurde het toch, het kabinet had in zijn wijsheid besloten dat ten aanzien van de zorgpremie de sterkste schouders de zwaarste lasten moesten dragen, de zorgpremie moest inkomensafhankelijk worden, nivelleren dus.

En toen waren de rapen gaar, we hebben allemaal gezien hoe de verongelijkten zich naar Den Haag spoeden om dit kwalijke kabinetsbeleid aan de kaak te stellen, onder andere de oude VVD garde, Hans Wiegel (uiteraard) ,Ed Nijpels en anderen waren zeer verbolgen, 'Dit kan en mag niet. Het kabinet  kon dit 'geweld' kennelijk niet aan, want de volgende dag was dit snode plan van tafel en werd vervangen door o.a. een aanpassing van het belastingstelsel.

Helaas het feestje van de van de voorzitter van de PvdA Spekman ging niet door.

Om mijn twijfels nog eens te verwoorden, het wordt niks met deze regeringscombinatie.

TWIJFELS

Laat ik eens beginnen in Friesland waar je in mijn jeugd 18 jaar moest je zijn voor je mocht stemmen. Ik werd 18 jaar toen ik al in Amsterdam woonde, dus daar stond ik ingeschreven in de Burgerlijke stand. Ik had in Amsterdam al gauw leuke vrienden gemaakt en zat volop in het jeugdwerk. Ik herinner me niet meer hoe de landelijke politiek er toen bij lag, wel herinner ik mij dat ik in Amsterdam voor de eerste keer ging stemmen, en ik weet ook nog zeker dat ik toen op de  Christelijk-Historische Unie onder  aanvoering van Tilanus stemde, zoals ik dat van huis uit had meegekregen. Mensen die kerkelijk waren en Nederlands Hervormd, stemden  bijna altijd op de  CHU. De gereformeerden en de roomsen stemden weer op een andere club. In Amsterdam was ik veelal te gast in Hervormde gezinnen, maar die waren, waarschijnlijk onder invloed van de grote en belangrijke dominee Buskes,  aangesloten- of lid van de Partij van de Arbeid. Amsterdam heeft me op verscheiden punten gevormd, ook op politiek gebied, en zo zag ik algauw in dat de CHU een uiterst conservatieve partij was, en vanaf toen heb ik altijd links gestemd, meestal tot op heden Partij van de Arbeid.

De PvdA was een doorbraakpartij, ontstaan uit de eerdere SDAP en sprak me zeer aan

Eerder hadden een aantal, ik meen een zestal, Amsterdamse hervormde predikanten de Christelijke partijen verlaten en waren lid geworden van de SDAP, en later van de PvdA.

Waarom heb ik 'Twijfels' boven  dit stukje gezet?  Omdat de PvdA een typische partij is van  eerlijk delen, van solidariteit, van nivelleren,  en dat is de VVD beslist niet. De VVD fractievoorzitter Halbe Zijlstra heeft het hardop gezegd in de kamer: De VVD houdt niet van nivelleren.

Wordt morgen  vervolgd

EXCUSES

Ik was eigenlijk vandaag van plan om het een en ander op dit weblog te schrijven over  de politiek in het algemeen en over de laatste regeringsverklaring in het bijzonder. Ik heb al wel de aanzet geschreven  maar ik kwam tot de conclusie  dat datgene wat ik opgeschreven had u

net zo goed en beter in de dagbladen kon lezen, want mijn epistel bevatte nogal wat zaken die u in de pers en op de TV uittentreure heeft kunnen lezen en horen. Toen ik dus mijn wijsheden cq eigenwijsheden had gewist besloot ik het voor vandaag zo te laten, en een persoonlijker versie morgen, vrijdag aan u toe te sturen. Eigenlijk had ik een beetje genoeg van Rutte en Samsom en van al die  dames en heren die zaten te popelen om hun zegje ten gehore te brengen, dus verdiepte ik me eerst maar eens in het prachtige boek van Carlos Ruiz Zafon, "De gevangene van de hemel",   een mooi vervolg op "De schaduw van de wind"

Ik wil het nog wel eens met u hebben over mijn leesverslaving en over boeken die zeer de moeite waard zijn om  te lezen, maar dan ter zijner tijd.

BIJ NADER INZIEN

Een keer per jaar, meestal in de herfst, lees ik voor de zoveelste keer het geweldige boek van  J.J. Voskuil 'Bij nader inzien.' Het is een pil van een boek, ruim 1200 bladzijden, het is vaak genieten, maar ook wel ergeren aan de vijf wijsneuzen, betweters die de hoofdrol  spelen in dit boek, n.l. Maarten, Klaas, Flap,Hans en Paul. De jongens studeren aan de Amsterdamse Universiteit in de Oudemanhuispoort. Elke keer als ik het boek lees valt me weer iets bijzonders op , soms iets bijzonders over Amsterdam en omgeving, vaak iets over literatuur.

Deze keer viel mij op  hoeveel  geestige gedichtjes de jongens maken, in het bijzonder Flap. Hier komen een paar.

Ik wil doodgewoon een rustig leven,

met vrienden praten, houden van een vrouw,

een borrel drinken en wellicht ook even

mijn plicht vergeten en de huwelijkstrouw.

Ik wil natuurlijk graag weer zijn vergeven.

Ik kijk alleen mar naar haar enkels

en weet dan al hoe laat het is!

Zien en begeren zijn aanwensels,

waar soms een droevig staartje aan is...

Hocus pocus pas,

'k wouw dat ik een pooier was,

kon ik ranselen en rijden,

eindelijk de stier bevrijden,

die ik in de oertijd was.

Maar Jodocus,  hocus, pocus,

                pas!

  Aardige jongens toch

TOCH NOG EEN PLOT ?

Op  het korte verhaal,   Evelien en Ken, kreeg ik, voornamelijk van mijn kinderen nog al wat kritiek. Niet zo zeer op de inhoud maar wel op het open einde.

  'Zo'n verhaal moet een min of meer verrassend slot hebben, een plot'  riepen ze. 'En jij houdt zo ineens met je verhaal op, Dennis geniet van de regen die kringetjes in het water maakt en dan is het uit. 'Dat kan niet' roept mijn dochter!

"Dat kan wel riep ik, je hebt gezien dat het kan. Trouwens onze  grote schrijver Bernlef, pas      overleden, werkte ook wel met open einden. Het door mij gebruikte slotzinnetje

 'De regen maakt kringetjes in het water'  vind ik eigenlijk ook wel een goeie slotzin".

 'Waarom? vroeg mijn dochter.

 'Omdat er iets poëtisch in zit, schoonheid dus.'

  ' Ja, als je het zo ziet heb je altijd gelijk, Pa'.

  'Zo is het toevallig ook nog eens een keer' zei ik.