De Loopjongen is het nieuwe boek geschreven door de dichter
Gerrit Komrij. Dezer dagen kocht ik het en heb en het boekje, 159 bladzijden in
twee avonden uitgelezen.
Waarom koop je zo'n boek? Wel, in eerste plaats meen ik dat
ik een goeie recensie gelezen had, en dan, ik was nieuwsgierig hoe een toch
bekende dichter een roman schrijft.
Ik weet dat Gerrit mooie poëzie schrijft en had eigenlijk
ook wel vertrouwen in zijn roman.
De roman bestaat uit drie hoofdstukken die elk een andere
periode van de hoofdpersoon Arend beschrijven. In het eerste hoofdstuk maken we
kennis met Arend die op het gymnasium zit en driftig op zoek is naar een
vriend. Arend z'n moeder is dominee en z'n vader is overleden.
We lezen in dit deel innerlijke strijd en eenzaamheid van
Arend. Gelukkig maakt hij kennis met twee jongens, Kurt en Erik, met wie hij ook
na schooltijd omgaat, maar de vriendschap blijft problematisch. Maar dit eerste
hoofdstuk is goed te lezen
In het tweede hoofdstuk studeert Arend al in Amsterdam,
Theologie, hij komt uit een echte dominees familie. Hij bezoekt talrijke
protestbijeenkomsten, en je herkent de Arend uit het eerste hoofdstuk
nauwelijks meer. Vriendschap? Je kan beter een hond nemen.
Het derde hoofdstuk trekt zijn wissel op je leesplezier, er komt
een wending in zijn leven. Hij krijgt een vriend, raakt verwikkeld in foute
revolutionaire actiegroepen, hij komt
hierdoor in Afrika terecht. Het boek eindigt m.i. met een zeer
merkwaardige onthulling.
Niet mijn boek.
Het bovenstaande is natuurlijk mijn persoonlijke mening,
mogelijk ben je na lezing het helemaal niet met mij eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten