POLITIEK

Mijn zwager sloeg de spreekwoordelijke spijker op de kop. Ik ben het van harte met hem eens:

Klik <<hier>>

VERBEEK 2

Bij het artikel van woensdag, "Een lezing." nog een korte epiloog.

Prof. Verbeek gaf in zijn lezing over 'de grens van de mens' aan dat hij  goed op de hoogte was van de gedachten cq de literatuur van filosofen uit de oudheid, Socrates, Plato, Aristoteles, en ook die uit de 19e eeuw, in het bijzonder Nietzsche.

Nietzsche is de filosoof die de nieuwe mens predikt, 'de tijd is rijp voor een opvolger van de gebrekkige en onderdanige mens die wij zijn, de mens moet niet langer gezien worden als  een doel op zichzelf, maar als een brug naar een hoger wezen, de Übermensch.'

Deze Übermensch werd het icoon van Hitlers programma om een zuiver arische mens te kweken. Er is echter ook een andere, meer adequate lezing mogelijk, naar een beter manier van mens zijn. En eigenlijk gaat zijn lezing en zijn boek over de vraag: hoe blijven we in deze eeuw van voortschrijdende technische mogelijkheden een waardig mens. Hoe kan de mens zijn grenzen bewaken.Het behoud van de menselijke waardigheid is het wezen van de ethiek. 

EEN LEZING

Gisteren een lezing bijgewoond door Prof. Dr. Peter Paul Verbeek

van de Universiteit Twente: De grens van de mens.

Professor Verbeek ging tijdens zijn lezing in op de vele ethische discussies waarbij mens en techniek los van elkaar worden geanalyseerd of tegenover elkaar worden gesteld. De medische wetenschap bijvoorbeeld biedt steeds meer mogelijkheden om mensen  niet alleen 'beter' te maken maar ook te verbeteren: vruchtwaterpuncties, protheses, hersenimplantaten, Prozac en Ritalin, noem maar op. Volgens de professor is het hoog tijd dat de ethiek zich gaat richten op de vraag hoe deze ontwikkeling een goede inbedding in de samenleving kan krijgen. In hoeverre zullen nieuwe medische technologieën onze verantwoordelijkheid doen verschuiven en leiden tot afnemende acceptatie van ziekte en imperfectie? Een aantal voorbeelden werden  gegeven waar medische behandelingen een negatief, zelfs desastreus resultaat hadden.

In het bovenstaande is de inhoud ven de lezing, die twee uur duurde, slechts summier weergegeven. Voor geïnteresseerden is van Verbeek een boek in de handel: 'De grens van de mens' uitgegeven door Lemniscaat Rotterdam

17 APRIL 1945

Jaarlijks 17 april wappert op de toren van de Nederlands Hervormde kerk de Nederlandse rood wit en blauw vlag. Op deze dag werd in 1945 werd het vissersdorp Lemmer bevrijd door de Canadezen.  Ik was toen natuurlijk nog een schooljongen, maar deze bevrijding is nu nog een van de mooiste en ook emotioneelste ervaringen uit de tweede wereldoorlog. Na vijf jaren onderdrukking en gevaar eindelijk de bevrijding. We wisten dat de bevrijders in aantocht waren,  je kon het ook zien aan de vele Duitse soldaten die vanuit Friesland naar Lemmer kwamen en  die met twee salonboten naar Amsterdam over wilden steken. In de namiddag ging het gerucht: 'De Canadezen komen er aan, ze kunnen binnen een uur in Lemmer zijn'. Dat had gekund, maar dat gebeurde niet, in de namiddag en avond werd Lemmer door de Canadezen bestookt met  het lange afstandsgeschut van de bevrijders. Ze namen van een afstand van , ik meen, 17 kilometer,  ons dorp onder vuur met als doel de Duisters het vluchten over zee te verhinderen

Maar ook dat lukte niet. De vele projectielen vielen in het dorp. Paniek onder de bevolking.

De Duitsers vertrokken met de gereed liggende boten, en in het dorp werden de huizen verwoest en er vielen een aantal burgerslachtoffers. De ondergrondse kreeg contact met de Canadezen, en kort daarna hield het vuren op.

Veel bewoners van Lemmer waren de weilanden in gevlucht, zo een aantal buren van ons en mijn moeder en ik. Mijn vader konden we niet bereiken zonder gevaar, maar die zat die nacht in een bunker van de z.g. luchtbescherming.

We konden na het schieten nog niet naar huis, want er konden nog Duitse soldaten zijn achtergebleven, en er stond  in Lemmer veel in brand. In de loop van de ochtend kwam mijn vader ons halen, met het bericht we zijn bevrijd, de Duisters zijn weg en de Canadezen zijn onderweg, Die kwamen middags met hun tanks binnen rijden, de meisjes uit Lemmer werden door de militairen op de tanks getrokken. En toen begon het BEVRIJDINGSFEEST!!

FEEST

Inderdaad feest. Onze lieve schoonzuster, ook genoemd Tante Lies werd op 17 april 70 jaar! En zo'n mooie leeftijd moet natuurlijk gevierd worden. Nu, we hebben het geweten. 's Middags een gezellige bijeenkomst ten huize van tante Lies,  met lekkere hapjes en drankjes en veel visite, veelal kennissen en familieleden die wij maar enkele keren per jaar ontmoeten, meestal bij verjaardagen bij tante Lies, en dan maar lekker bijpraten. Een bijkomstig plezier beleven we altijd aan de zeven prachtige kleinkinderen van oma Lies, druktemakers, maar schatjes.

En dan ook nog 's avonds  met de familie naar een  restaurant in De Lutte, alwaar een overweldigend buffet werd aangeboden, tot in de puntjes verzorgd en geen nee te koop.

Lies bedankt met een knuffel, en nog vele jaren erbij!

JOHN GRISHAM

Twee boeken

Het eerste boek van John Grisham dat ik bedoel is 'Verloren Seizoen'. Dit boek besprak ik op mijn weblog van 12 november 2011. Ik noemde dit boek: een ontroerende roman over vriendschap, hoop, doorzettingsvermogen en een bijzonder band tussen mensen, in dit geval de leden van een Amerikaans footballclub. Een heel mooi boek.

Het tweede boek, 'Vergiffenis' is pas verschenen en kwam ik  toevallig tegen op de 'boekenzolder' van de Enschedese Bijenkorf. Een verrassing, want ik had nog niets gelezen of gehoord over deze nieuwe Grisham.

Eigenlijk zou ik hier dezelfde openingszin kunnen gebruiken als bij het "Verloren seizoen"', zei het dat het in dit boek niet gaat over football, maar over de leden van een Amerikaanse honkbalclub. Ook hier een ontroerend verhaal over vriendschap, hoop en doorzettingsvermogen. Het gaat over drie leden van twee honkbal clubs, namelijk Warren Tracey, een etter van een man, dan Paul Tracey, zijn zoon en Joe Castle een topper.

Over de inhoud van het boek zal ik nu niet ingaan, wel dat er sprake is van vreugde en verdriet zo als dat in de sportwereld voorkomt maar ook in het leven tussen mensen. Kortom een prachtig boek, waarin ook op bijna twintig pagina' s de spelregels van het honkbalspel worden  uitgelegd. Het boek is uitgegeven door Bruna, uitgevers Utrecht.

DEZER DAGEN

Deze dagen , na de Pasen hadden voor mij een paar hoogtepunten, of eigenlijk is hoogtepunten een te groot woord, laat ik liever wat bescheidener over drie voor mij prettige ervaringen spreken. De Paasdagen eindigden wat het weer betreft met een deceptie, Paasmaandag  was een dag met guur en regenachtig weer. Maar daarna.....

Dinsdag 10 april, in de Loge een bevordering van een van onze jonge leerlingen tot gezel,

waarbij zo als gebruikelijk een ritueel werd opgevoerd. Soms gaat zo'n ritueel langs je heen, heb je je eigen gedachten en sores, maar deze keer heb ik, ook omdat het ritueel goed was voorbereid en daardoor perfect werd opgevoerd, er 'ademloos' van genoten..

Dan woensdag 11 april, mijn schaakmiddag.   Ik had me de avond daarvoor voorbereid, wat theorie doorgenomen, een partij tegen de computer gespeeld, en waarachtig die woensdagmiddag kon ik met dapper pionnetje dat al ver was opgerukt, een dame halen, en de tegenstander gaf dan ook de partij op. Een puntje op de scorelijst er bij, een goed gevoel.

Dan donderdag 12 april. Mijn zwager uit Vreeland maakte mij attent op een hele goeie Nederlandse schrijver namelijk Gerbrand Bakker. Ik vond in de bieb één boek van hem 'Juni'

en inderdaad het smaakte naar meer. ik ben gauw jarig, en zal een van mijn boekenbonnen zeker aan Gerbrand Bakker besteden.

Tot de volgende keer.

PASEN

Alhoewel de Paasdagen eigenlijk Christelijke feestdagen zijn, vallen ze ook samen met het begin van de lente en met het nieuwe  leven in de natuur, dus ook hier kan sprake zijn van feestdagen en dat wil onze familie in Enschede weten. Elk jaar wordt door een/twee van de familieleden een paasbrunch klaargemaakt. Dit jaar waren  onze zoon en schoondochter aan de beurt. Zondag morgen zetten wij ons met z'n twaalven aan een ruime- en schitterend gedekte tafel aan het Mariëndaal. Wat stond er op ? Vraag liever wat er niet op stond,  een echte paastafel, binnen, want voor buiten was het nog te fris. Heerlijk eten, vooral paaseieren, en gezellig!

Als ik dit schrijf is het alweer maandag de tweede paasdag, een sombere regenachtige dag,

maar als troost vanavond een goeie film op Nederland 2,  "The reader".

GERRIT KOMRIJ

In de Twentsche courant Tubantia van vandaag twee pagina's vol met Gerrit Komrij.

Vier grote foto's van de dichter-schrijver op een rijtje, kolommen vol met tekst voornamelijk over zijn nieuwe boek 'De loopjongen'. Het boek waar ik een paar dagen geleden geen goed  woord voor over had. Maar Komrij zelf, in het genoemde  artikel vind De Loopjongen  zo geslaagd, omdat het een ooggetuigeverslag is. "Ik noem het mijn testament, het is een portret van een generatie waar ik zelf allemaal bij geweest ben." De roman grijpt op een bizarre wijze terug op een vriendschap in Winterswijk, Komrij's geboorteplaats.

Ik zal de roman nog eens rustig opnieuw lezen, met genoemde kennis in het achterhoofd. Via internet kwam ik meer negatieve recensies tegen. Maar desalniettemin, Komrij mag dan niet zijn beste boek hebben geschreven, het is wel een groot dichter, die mooie poëzie heeft geschreven.  Sorry Gerrit, als ik wat te negatief je boek beoordeeld heb, hierbij dan een mooi gedicht:

                    FIAT LUX

We liepen op de Transformator Weg.

De zon kwam op , ze bleef nog even hangen

Een sinaasappel door de groene heg.

We stapten zwijgend voort. Je bleke wangen

Weerkaatsten argeloos de vroege gloed.

We liepen stil de morgen tegemoet.

Ik hoorde je niet ademen. Stormachtig

Kwam de zon omhoog. Je werd zo licht.

De vonken sprongen uit je zwarte haren,

De zon sloeg stralen van je aangezicht.

Zie, hoe het vlamde. 't Kwam niet tot bedaren.

Een gedeelte van het grote gedicht CAPRICCIO (1978)

DE LOOPJONGEN

De Loopjongen is het nieuwe boek geschreven door de dichter Gerrit Komrij. Dezer dagen kocht ik het en heb en het boekje, 159 bladzijden in twee avonden uitgelezen.

Waarom koop je zo'n boek? Wel, in eerste plaats meen ik dat ik een goeie recensie gelezen had, en dan, ik was nieuwsgierig hoe een toch bekende dichter een roman schrijft.

Ik weet dat Gerrit mooie poëzie schrijft en had eigenlijk ook wel vertrouwen in zijn roman.

De roman bestaat uit drie hoofdstukken die elk een andere periode van de hoofdpersoon Arend beschrijven. In het eerste hoofdstuk maken we kennis met Arend die op het gymnasium zit en driftig op zoek is naar een vriend. Arend z'n moeder is dominee en z'n vader is overleden.

We lezen in dit deel innerlijke strijd en eenzaamheid van Arend. Gelukkig maakt hij kennis met twee jongens, Kurt en Erik, met wie hij ook na schooltijd omgaat, maar de vriendschap blijft problematisch. Maar dit eerste hoofdstuk is goed te lezen

In het tweede hoofdstuk studeert Arend al in Amsterdam, Theologie, hij komt uit een echte dominees familie. Hij bezoekt talrijke protestbijeenkomsten, en je herkent de Arend uit het eerste hoofdstuk nauwelijks meer. Vriendschap? Je kan beter een hond nemen.

Het derde hoofdstuk trekt zijn wissel op je leesplezier, er komt een wending in zijn leven. Hij krijgt een vriend, raakt verwikkeld in foute revolutionaire actiegroepen, hij komt  hierdoor in Afrika terecht. Het boek eindigt m.i. met een zeer merkwaardige onthulling.

 Niet mijn boek.

Het bovenstaande is natuurlijk mijn persoonlijke mening, mogelijk ben je na lezing het helemaal niet met mij eens.

 

SJOERD LOGEERT BIJ OPA EN OMA IN BOEKELO (2)

Vrijdag 25 juli i997

Vandaag een echte saaie regendag.

Sjoerd moet zich binnen vermaken, maar op opa's kamer is veel te beleven: stempels, perforator, computer, TV enz. 's Middags kwam Karin met Lotte en werd er toch nog gewandeld. Om half vijf nog een halfuurtje gefietst naar de koeien en de paarden. In een regenbui gauw naar huis. Sjoerd ging om acht uur naar bed en heeft geslapen als een roos.

Zaterdag26 juli 1997  

Vandaag  iets beter weer, maar de lucht is dreigend.

's Morgens in bed grote pret o.a. met een gat in de weg. We vinden het een verschrikkelijk lief jongetje. Nu ik dit schrijf zit Sjoerd in het bad.

Om  half elf met de auto naar Enschede, naar de markt. Oma koopt sinaasappelen en kruiden,

daarna op een bankje kibbelings  eten en voor een patatje nog even naar Mac Donald.

Na het middagslaapje in de tuin gespeeld en daarna nog een uurtje gefietst en een ijsje in het dorp toe. gelukkig is het de hele dag mooi weer gebleven.

Dries de kater, ook een logé gaat zo nu en dan de tuin in, maar blaast tegen de katten van de buren. We houden hem maar binnen. Het slapen van Sjoerd gaf tot half tien wat problemen, misschien toch een drukke dag voor hem.

Zondag 27 juli 1997

Sjoerd was tegen acht uur wakker en dan volgt het gebruikelijke ritueel: stoeien in bed, boterham eten, in bad.

Tegen half elf zijn we met hem naar de kinderboerderij in het Wooldrikspark gegaan.

Een jongetje dat de "koe" zat te melken werd aan z'n jasje getrokken:  ' ik moet hier zitten.'

Bij het enthousiasme van Sjoerd lijken de andere kinderen timide, maar het jongetje mocht natuurlijk ook nog een keer 'melken.' Het was eigenlijk geen weer om te fietsen, dus maar in huis gespeeld, dat ging heel goed.  Tegen zevenen brachten we hem terug naar z'n ouders  op de Asbreukerhoek die inmiddels weer thuis waren. Het was een leuk weekje met Sjoerd. We zullen hem missen.

----

P.S. Op 24 februari 2010 is Sjoerd overleden aan leukemie.

SJOERD LOGEERT BIJ OPA EN OMA IN BOEKELO (1)

Zondag 20 juli 1997

's Morgens het gebruikelijke ritueel. Sjoerd om 8 uur wakker, nog even spelen in z'n bedje en dan dollen en spelen bij opa en oma in bed. Dan een boterham, melk en in het grote bad,

aankleden en ander rituelen.

Tegen elf uur naar de kinderboerderij in het Wooldrikspark. ( Nostalgie, hier vroeger veel met Nico als baby gelopen.) Het was heel mooi weer, veel dieren, maar Sjoerd vond een houten koe die je kon 'melken' verreweg het interessantst, vooral de pan die er onder stond. Nog ven langs de eentjes en naar huis. Na het middagslaapje ging opa nog een uurtje met hem fietsen. We  aten spinazie enz. 's Avonds probleemloos slapen.

Maandag 21 juli 1997

Zon en regen. 's Morgens  gewandeld met oma. Verders tussen de buien door wat in de tuin gerommeld met het gietertje enz. In de namiddag in de stromende regen nar Mac Donald in Hengelo. Groot succes. Patat, hamburger, milkshake en een ballon toe. Opa ging 's avonds schaken in Lonneker. Sjoerd had geen slaap, maar uiteindelijk -half tien- lukte het toch.

Dinsdag 22 juli  1997

Een zonnige dag. 's Morgens naar de markt in Enschede, kibbeling eten op een bankje en ook nog patat, prachtig! Om half een hebben we zijn nichtje Lotte gehaald. Lotte in een grote fan van Sjoerd. Na het middagslaapje het gebruikelijke ritueel in de tuin, takjes, gietertje enz. en toen nog een uurtje met opa gefietst o.a. naar een weiland waarin een ezel staat dat door Sjoerd hardnekkig 'koe' wordt genoemd. Sjoerd ging tegen achten probleemloos slapen.

Woensdag 23 juli 1997

Vandaag mooi weer.

Het zou goed zijn als Sjoerd met een touwtje aan oma vast zat, want Sjoerd accepteert nauwelijks dat ze even uit de buurt is. Oema! Oema!  Opa: 'Oama komt zo terug.'

's Morgens zijn opa en Sjoerd naar het dorp gewandeld. Glijbaantje, schommel, wippaard etc..

Op de straat is ieder stokje voor Sjoerd, stokjes moeten in de put of, liever nog, in de brievenbussen! 's Middags na het slaapje  met z'n drieën een mooie fietstocht gemaakt. verder in de tuin gespeeld met een bak water. We aten spinazie en tartaar. Sjoerd at goed en ging om acht uur naar bed..

Donderdag 24 juli 1997

Wat gaan we vandaag doen?

Het is goed weer, dus gingen we om half elf op de fiets naar Haaksbergen. Op het nostalgische stationnetje, oma en Sjoerd een ijsje, en stapten we om om half twaalf in het treintje dat ons weer naar Boekelo bracht, de fietsen in een goederenwagon.

We zaten in een coupé met veel kinderen. Sjoerd vond het prachtig.

Oma  wandelde 's middags nog even met Sjoerd naar het dorp. Iedereen was moe.

's Avonds aten we macaroni, Sjoerd heeft hier goed van gegeten. Hij is gek op oma's sla..

Nico belde nog uit Zwitserland, daarna ging Sjoerd naar bed en sliep als een roos