Ik sta voor het raam
en zie een lege straat.
De huizen aan de overkant
staan op sterven.
Ik lees opnieuw een boek
waarin misdaad traag wordt gestraft.
Ik eet brood van gisteren.
Het regent nu, het raam is beslagen,
met mijn hand veeg ik zicht.
De huizen aan de overkant,
nu ook met beslagen ramen.
Ik schat de straat twintig meter
onder mij (Amsterdam).
Ik zie mij liggen op het asfalt,
de wervels in elkaar geschoven.
Maar niemand zou het geloven,
deze zondag is te erg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten