EEN GESPREK MET DE (MIJN) CASEMANAGER

Als je opgezadeld wordt met het begrip 'Alzheimer' kriijg je een z.g casemanager toebedeeld. De casemanager is in mijn geval  een alleraardigste mevrouw, Silvie B.

Deze mevrouw is door de gemeente aangesteld, enerzijds om na te gaan  dat er in het gezin van de patiënt geen problemen zijn, anderzijds fungeert zij als tussenpersoon tussen de patiënt, ik dus, en de zorg. Het kan natuurlijk voorkomen dat ook de vrouw van de patiënt ziek is, zodat er iets geregeld moet worden.

Enfin, mevrouw meldt zich afgelopen dinsdag aan en vroeg al gauw: hoe gaat het er mee meneer Vaartjes. En naar waarheid zeg ik dan "Heel goed mevrouw, naar omstandigheden heel goed. Dat is fijn zegt Silvie, maar bent u soms ook niet wat vergeetachtig en onzeker?  "Jawel, maar niet meer dan die voor komen bij elke man van mijn  leeftijd. 'U voelt zich dus niet ziek, maar u heeft natuurliijk  wel Alzheimer

"Dat zal wel mevrouw, maar ook daar ben ik niet zo zeker van. En  zo hobbelde ons gesprek wat voort. Ik schonk nog maar eens een kopje koffie in, toonde haar wat familiefoto's, o.a. van Sjoerd, We praatten wat na, mevrouw was ook geïnteresseerd in wat mooie familiestukken, kasten en een klok en in mijn weblog. En zo was een middag zo maar om, we spaken af dat bij een volgend gesprek ook Lenie en eventueel mijn dochter Karin aanwezig zouden zijn. Mevrouw Silvie beloofde me dat ze een schaakliefhebber voor me zou zoeken, voor wat aanspraak voor me. Ook een alzheimer uiteraard. Als hij maar niet gaat zeuren over zijn kwaal.

OPNIEUW MAARTEN 't HART.

Op vrijdag 11 april schreef ik een klein stukje over Maarten 'tHart op dit weblog

Eigenlijk ging het stukje niet of nauwelijks over het werk van Maarten maar in hoofdzaak over blindschaken in de kerk. Ik ging voorbij aan de schrijver zelf.

Ik zal dat even recht zetten..

Maarten t Hart is een groot schrijver, een groot Nederlands schrijver, maar ook een veelschrijver, ik las dat hij meer dan vijftig boeken heeft geschreven, maar het kunnen ook meer zijn. Ikzelf ben een groot liefhebber van zijn boeken, ook in mijn familie zitten echte 't Hart liefhebbers. Het bovenbedoelde boek met de blindschakende jongens in de kerk heet De Jacobsladder, en is een geweldig boek dat je zo voor de tweede of derde keer kunt lezen. Eigenlijk geldt dat voor al zijn  boeken. Het boek dat ik nu voor de eerste keer lees heet : "Het psalmen- oproer"  een prachtig boek, waar de  haringvisserij de hoofdrol speelt. ook een pittig boek.

Ik noem nog enkele oudere boeken van Maarten die ik , vroeger , vele keren gelezen heb. Natuurlijk De aansprekers, Stenen voor een ransuil, De Ortolaan.

Rond de eeuw wisseling verscheen : Wie God verlaat heeft niets te vrezen, een boekje dat m.i.z. openhartig de dingen bij de naam noemt, maar is voor trouwe kerkgangers niet zo geschikt, of misschien toch wel.

Kom op Maarten, we wachten op je nieuwe bestseller!

" DE JACOBSKLADDER" VAN MAARTEN 'T HART.

In het hierboven genoemde boek gaat het onder anderen over een zondagse kerkgang en over schaken.

Twee jongens, Job en Anton, dikke vrienden houden van schaken, en moeten zondags met hun ouders naar de kerk. Maarten 'Hart schreef dit boek over de vijftiger jaren toen het nog heel gewoon was dat zondagsmorgens een heel gezin naar de kerk ging. De twee jongens mochten in de kerk van hun ouders wel naast elkaar zitten,maar beslist niet praten tijdens de dienst, ook als ze fluisterden kregen ze een stomp van  een van de ouders  in hun rug. De jongens waren schaakliefhebbers  en konden ook blindschaken, wat moeilijk is, bij blindschaken, heb je dus geen schaakbord en stukken nodig, want de stukken en de stelling zitten in je hoofd, je geeft de zetten fluisterend aan elkaar door, maar ook dat kan in de kerk niet, je kon in de  kerk, tijdens een saaie preek dus ook geen potje blindschaken, maar de jongens hadden er wat op gevonden. De schrijver, Maarten 't Hart geeft het als volgt weer:

Ik weet het zij Job hoe we tijdens de preek kunnen schaken zonder te fluisteren.

als je een zet wilt doen zet je gewoon je bijbeltje voor je op de bank bijvoorbeeld bij .Efezeriêrs 2 en dan sla je om naar Eveziërs4, dan is het e2-e4. Ja,ja zo kan het .

maar als je bijvoorbeeld een paard wil verzetten, hoe moet dat dan?

wel je gaat naar het oude testament en zoekt de p van Paard 1 en een g 3 en. je zet het paard dan van g1 op f3. Simpel toch, thuis nog wat oefenen dan lukt het zondag wel.

 En het lukte, mogelijk werden de jongens grote schakers, maar dat vermeldt Maarten niet.

EEN GESPREK MET EEN KENNIS

“Zijn het geen lange dagen  nu je niet meer werkt maar gepensioneerd bent?"

 "Ach, mijn dagen zijn niks langer dan jouw dagen."

 "Maar nu je niet meer werkt, wat doe je dan de hele dag?"

 "Wel, lezen."

 "Maar je kunt toch niet de hele dag lezen?"

 "O, jawel hoor, dat kan ik best."

 "Dan moet je wel veel lezen."

"Ja, heel veel"

"Wat lees je dan?"

"Wel, boeken, kranten, tijdschriften' maar het meest boeken."

"Wat voor soort boeken lees je dan?"

"Vaak boeken over geschiedenis, veelal Nederlandse geschiedenis."

"Ben je nu met een boek bezig over Nederlandse geschiedenis?"

"Ja toevallig wel,  Het boek heet '"Gijsbert Karel van Hogendorp, Grondlegger van het koninkrijk" Een boeiend boek, het gaat natuurlijk over Nederland, tweehonderd jaar geleden, toen we een koninkrijk werden met een koning, Koning Willem de eerste,

maar zijdelinks lees je veel over de Fransen die Nederland hadden bezet, over Engeland, waar de Oranjes naar toe waren gevlucht. Toen al."

"Maar je leest ook kranten, dat is toch saai?"

"Vaak wel, maar soms niet. Zo las ik laatst dat onze hoogopgeleide volksvertegen-

woordigers een spelletje spelen dat heet  "voor wat hoort wat'. Jij de  asielzoekers

maar dan de rijken geld er bij."

"Dat snap ik niet, maar als je steeds binnen zit te lezen, is dat toch niet gezond."

"Dat is zo, maar we hebben een balkon, daar lees ik als het mooi weer is."

"Een vraag, ik zie hier "De Groene Amsterdammer" liggen, die las mijn vader ook,

hij noemde dat blad het beste tijdschrift van Nederland"

"Helemaal mee eens..."

"Een leuk gesprek, ik kom nog wel eens langs voor een praatje.”