EEN ALZHEIMER BIOGRAFIE

In de Groene  Amsterdammer verscheen vandaag een uigebreide boekbespreking over een pas verschenen boek over de ziekte van Alzheimer, geschreven door ene Koos Neuvel, getiteld

'Alzheimer: biografie van een ziekte'.  Heuvel schreef dit boek naar aanleiding van de genoemde ziekte van zijn moeder.    Ik heb dit boek zelf nog niet in mijn bezit, maar ik  heb wat vermeldingen uit genoemde boekbespreking over genomen.

Een zekere  Dr Whitehouse Amerikaanse neuroloog heeft zich diepgaand met deze ziekte bezig gehouden. Zijn boodschap is dat Alzheimer niet wezenlijk verschilt van normale ouderdom  In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw werd de term seniele dementie bewust verlaten en werden de mensen die aan genoemde ouderdomsziekten leden  o .a  nder de noemen alzheimer geschaard. Alzheimer patiënten hoor je zeggen: ik ben niet ziek, maar oud. Genoemde dokter Whitehouse gelooft niet dat een geneesmiddel voor Alzheimer snel zal worden gevonden. Maar niet alleen Jansen Steur, ook competente neurologen kunnen een foutieve diagnose stellen.

Neuvel laat in zijn boek zien dat hoop bij de ziekte van Alzheimer niet alleen bestaat uit het vasthouden aan medische illusies, maar dat het menselijk vermogen in staat is door angsten en aftakeling heen te komen, om tot acceptatie met een leven van kwetsbaarheid en eindigheid te kunnen komen. 

Ik zelf ben het met het bovenstaande zeer eens. Als ik het genoemde boek van Koos Neuvel in mijn bezit heb hoort u meer van me.

DE LIBBENSPIIP

(En gedeelte uit 'De Libbenspiip' van Pieter JellesTroelstra)

Alde pake sit foar ‘t milhûs                                                                                                

 t Is eenmoaje simmerdei

En hy sjucht de wite wolkje

 Ut syn piip swiersettiich nei,

Ja” sa seit er “ sa wier alles

Hwet ik  yn  myn libben seach:

Wolkjes dy ‘mij tel üntdreauwen,

Reek, dy ‘ ringen my úntfleach.

Mar ‘t is mis : de piip is ût; 

“ja,” sa bromt er, lûk no mar,

 de dea is toch  het einbeslut

 kom ' i kmoat  iete, 'ís tsien oere.

Twa jonges loeke pake springend

yn de keamer ien. Pake glommet,

.mear as  yeske blea dochs fennroken oer.

---

Woordenlijst:

Milhus is woongedeelte van de boerderij

Simmerdei  is zomerdgi

pake opa  grootvader

yeskjke  as

reek  rook

HET LITTEKEN VAN DAVID

Alhoewel de boekenweek  voorbij is kan ik het niet laten het boek met bovenstaande titel nog eens te noemen.

Dit boek verscheen in het jaar 2006 of 2007.

Ik kocht het toen en las het ook, ik heb het dus al zeven jaar in mijn  kast staan zonder er meer naar om te kijken, tot ongeveer een week geleden toen ik  het boek weer eens tegenkwam, ik bladerde het nog eens door en dacht dit kan wel eens een van de betere boeken zijn, lezen dus. Ik heb vreemd genoeg geen enkele herinnering over de kwaliteit van het boek toen ik het in 2006 of 2007 voor het eerst las, mogelijk speelt mijn kwaal hierbij een rol. Kortom ik las dezer dagen het boek opnieuw, en was verrukt. Het is een schitterend boek, dat ook de geschiedenis van het ontstaan van de Joodse staat  Israel in1948 beschrijft, gruwelijk, hele dorpen werden door de joden met de grond gelijk gemaakt, en  duizenden palestijnen werden verdreven en in vluchtelingkampen onder gebracht. De titel van het boek geeft het bizarre verhaal aan, maar is waarschijnlijk bekend, een

Palestijnse baby wordt gestolen, groeit op bij de joden, en wordt later

als joodse militair doorzijn broer herkend aan zijn litteken, enzovoort.

   

Schrijfster: Susan Abulhawa

Uitgever: Oxfam Novib Den Haag,

EEN BOEK EN DE BOEKENWEEK

Ja, de Boekenweek, ik heb er niet zoveel mee.

ik koop en lees toch wel boeken, overigens is een gratis  Boekenweekgeschenk , een gratis boekje mooi meegenomen. Verder zal met de Boekenweek wel de commercie bedoeld zijn, boeken kunnen je wat doen, een goed boek kan je aan het denken zetten, kunnen mogelijk een ander mens van je maken. Ik lees al pak weg bijna tachtig jaar boeken en weet er wel iets van.

Zo kocht ik  al voor de Boekenweek de nieuwe roman van Murakamie "De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrims jaren". Het boek speelt  zich uiteraard af in Japan.

Het boek opent met en hechte groep middelbare scholieren, twee jongens en twee meisjes die al enkele jaren een sterke band hebben, totdat er een kink in de kabel komt, door roddel,  achterklap, een jongen wordt verdacht van aanrandingen van de meisjes en wordt uit de groep gezet, deze jongen, Tsukuru, blijft de hoofdfiguur in het boek,een prachtig boek dat je zeer aan het denken zet: dat de tijd niet altijd verstrijkt, wat heb je voor een ander over,

hoe bereik je evenwicht tussen verschillende karakters?

Dus een aanrader.

MYN BROERKE

Myn broerke is sa stil en sa wyt en sa kâld,

Hy kin net mear boartsje troch fjilden en wâld.

Us mem stiet te kriten, mar hy heart har net.

Us heit aeit syn wankjes, mar hij fielt it net.

Hwet gongen wij vaek wol tegarre yn it hôf

En geiden en djoejden troch beammen en lof.

No leit er sa wyt sa stil en sa kâld,

Nea scil er wer boartsje troch fjild en wâld.

Moarn wirdt er op ''t tsjerkhof ynt grêfke delleid.

Den bliuw ik allinne by mem en by heit.

Ljeaf broerke, al bist wei en al sjoch ik dy net,

'k scil faek om dy tinke mei triennen fen smert.

De dichter heet Pieter Jelles Troelstra

Vertaling van het gedicht op verzoek, eventueel morgen