EEN BIJZONDER ETENTJE

Een wel heel bijzonder etentje op zondag 29 november 2009 ,

Sjoerd had aangegeven dat hij graag nog een keertje wilde gourmetten en fonduen, zoals we dat met de kerst altijd doen, en dan met iedereen erbij. Dus ook zijn moeder, Bert en oma. Natuurlijk, een van de laatste wensen van Sjoerd werd geregeld, dus voor 15 personen een giga tafel gedekt, twee gourmetstellen, twee fonduepannen, een paar kilo vlees en natuurlijk aanpalende zaken zoals salades, stokbrood, sausjes en de benodigde drankjes. En voor Sjoerd natuurlijk frikandellen en ossenhaas, dat at hij  altijd graag. Sjoerd hield het bij frikandellen, de ossenhaas lust iedereen, dus die ging ook op, verders werd er nog roomijs en kaneelijs en koffie geserveerd.  Sjoerd vond het leuk, maar had natuurlijk niet zoveel meer met eten. door zijn ziekte ging het hem gauw tegenstaan, na een hafuur hield hij het wel voor gezien en verdween stilletjes naar de studeerkamer, waar hij met een capuchon op zichzelf even terug trok, het opruimen liet hij graag aan zich voorbij gaan.  Fijn dat Sjoerd dit nog heeft mee gemaakt, zoals bekend is  onze lieve Sjoerd eind februari 2010 overleden.

EEN TRADITIE

Inderdaad  een traditie,

want traditiegetrouw komt onze familie op de eerste kerstdag bij elkaar. Weken van te voren worden de kerstplannen al gemaakt, wie is er aan de beurt, wat gaan we eten, kan iedereen wel komen, dan worden de taken  verdeeld, zo van 'wie haalt de boodschappen, wat zullen we eten. Wie braadt het vlees, wie stooft de peertjes' en nog veel meer zaken worden onderling geregeld. Alle deelnemers wonen in Enschede dus de communicatie gaat gesmeerd.

Dan breekt de eerste kerstdag aan, dit jaar een nare regendag, maar de meeste boodschappen zijn al binnen, het feest begint pas tegen de avond, dus is  er nog genoeg tijd om de laatste zaken te regelen.

En dan zomaar zit je aan tafel te gourmetten, deze keer bij onze zoon en schoondochter, waar de tafel(s) al feestelijk waren gedekt voor het traditionele kerstdiner, de kerstboom en veel bloemen verhoogden  de sfeer, gezellig. Voor we op de gerechten aanvielen werden Nico en Fatma in een kort toespraakje door de oudst aanwezige zeer bedankt voor hun inzet voor dit

kerstdiner waaraan  we met drie gezinnen deelnamen, in totaal 12 eters, en flinke eters, maar er was genoeg voor elke hongerige maag, Nogmaals bedankt voor alle inspanningen, we wensten elkaar verders nog goede feestdagen, en gingen tegen twaalf uur vergenoegd naar huis.    

25 december 2013

EVEN NAAR DE STAD

Gisteren, zaterdag dus wilde ik even naar de enige boekwinkel in onze mooie stad, Broekhuis.

En zo gebeurde, ik pakte mijn stokje en ging op stap, onderweg stopte een auto en ik hoorde mijn naam roepen, 'Hee Feike waar ga je naar toe'? Mijn grote vriend Clemens. 'Hay, even naar Broekhuis, kijken of ik nog iets naar mijn zin kan vinden. 'stap in dan geen we samen, ik wil ook wel even bij Broekhuis kijken.' en zo liepen we enkele minuten later samen bij Broekhuis. Ik was eigenlijk op zoek naar een zeer speciaal boek dat  op de T.V. (zondagmorgens) was besproken en aanbevolen, nl "De mislukkingskunstenaar" van willem Otterspeer, een biografie over de schrijver Hermans. Ik heb veel van hem gelezen, en ik wilde dit boek graag hebben, zullen ze wel moeten bestellen dacht ik,  maar nee er lag een heel stapeltje op een tafel voor in de winkel. Ik griste een exemplaar weg en snel naar de kassa, het boek (achthonderd pagina's)   was duur genoeg dus had ik verders geen belang bij andere boeken. Clemens wilde nog boven kijken, maar vond uiteindelijk niet wat hij zocht.

"Zullen we in de stad in de stad wat gaan drinken" ? vroeg hij. en zo gebeurde, even later zaten we dus aan een kop erwtensoep bij Samsam. Gezellig, later gingen we nog koffiedrinken bij een gezamelijke kennis en natuurlijk bracht hij me na een halfuurtje  weer naar huis. In het genoemde boek ben ik inmiddels begonnen, maar kom ik nog wel eens op terug.

Een Fries gedicht door Pieter Jelles Troelstra.

    

           heimwee                                vertaling

Troch see en schaat en laonen            Door zee en schaduw en landen,         

Fier oer het westerstrstroan,             ver over het westerstrand 

tink ik mei sucht en trinnen               denk ik met zucht en tranen

oan dy, myn heitelân,                        aan jou mijn vaderland

It wallet troch myn herte                  het dwaalt door mijn hart

Mei ingle harpgeruus,                        met harpgeluid van Engelen

Tink i k oan mynFrysloan                denk ik aan mijn friesland

en oan dy my oldershus.                   en aan jou mijn ouderhuis.

De blinke gledde marren                    de gladde blanke meren

yn é sinneskyn.                                 in de zonneschijn

Hwer blanke boatsjes driuwe,           waar blanke bootjes drijven

seft dounsjend op é wyn                   zacht dansend op de wind,

of fean en bou en sân,                        op veen en bouw en zand

Hja geije 't ut  fen wille                      ze gillen het uit van pret

Yn dy, myn heitelân.                        I Aan jou mijn vaderland

HET RIJKSMUSEUM TWENTE

 Een week geleden vroeg mijn altijd attente schoonzoon Clemens  mij of ik zin had om ons museum te bezoeken. Onder ons museum  versta ik het Rijksmuseum Twente te Enschede. Dit museum, waar we in Enschede toch wel wat trots op zijn, heeft al heel wat gevaren weerstaan, het is getroffen door de vuurwerktamp en stond maanden lang  op de bezuinigingslijst van de regering, kortom het zou verdwijnen, maar het is er gelukkig nog.

Omdat ik zelf niet meer zo mobiel ben kwam met de uitnodiging van  Clemens heel goed van pas, ik was in geen tijden in het museum geweest, dus op naar   de Lasondersingel waar het museum staat,

overigens en heel mooi gebouw, naar binnen, een kaartje kopen, ik had goede herinneringen aan de mooie waardevolle exposities, en interieur van het museum, met een gezellige bar en bibliotheek.

Ook nu waren er wel een behoorlijk aantal mooie dingen te bewonderen, prachtige schilderijen, antieke meubels e.d. maar het geheel viel een beetje tegen,  gewoon hedendaags plaatwerk, wat rommelig tentoongesteld, waar was de bar, waar de bibliotheek?  Ook meen ik dat een deel van de vroegere zalen afgesloten waren.   

Ondanks wat tegenvallers toch een gezellig bezoek. Bedankt Clemens.

DE GROTE DRIE

Een paar weken geleden zat ik in mijn boekenkast te rommelen op zoek naar een boekje dat kennelijk "ondergesneeuwd" was. Niet het boekje dat ik zocht vond ik, maar zo ineens  had ik het bekende boek "Nooit meer slapen" in mijn hand. Een wat vergeten maar prachtig boek van Willem Frederik Hermans dat hij schreef in de roerige zestiger jaren,  en wel in 1966. Dit boek werd toen een meesterwerk genoemd. Destijds las ik het boek met veel plezier, en nu in 2013 las ik het opnieuw. Ook nu vond ik het een geweldig boek alhoewel Hermans langzaam naar de dood  schreef. "Nooit meer slapen" En zo realiseerde ik mij hoeveel Nederlandse schrijvers al zijn overleden . Ik dacht aan de grote drie, Mulisch, Hermans en Reve. Ik heb veel van ze gelezen. Ik  ben nu van plan om de volgende boeken opnieuw te gaan lezen:

                    Van Hermans  "Onder professoren" ( Ben ik al mee bezig)

                    Van Reve  " De avonden"

                    VanMulisch "De verhalen"

 Als een eerbetuiging aan de reeds overleden Grote drie?

EEN FEESTJE

En  toen ineens waren opa en oma Vaartjes

50 jaar getrouwd,  Eerlijk waar? Ja eerlijk waar!

 Eigenlijk was het al zesenvijftig jaar, maar  50 jaar klinkt wat feestelijker, want natuurlijk moest er een feestje komen,  'moet dat?’  vroeg opa met een zorgelijk gezicht,

'Ja natuurlijk’  riepen onze kinderen en de kleinkinderen in koor, 'Natuurlijk’ zei oma, ‘je bent maar een keer 50 jaar getrouwd' !  ‘Is dat zo?’ vroeg opa. ‘Honderd jaar getrouwd kan toch ook nog?’. ‘Ópa snapt er natuurlijk weer niks van riepen de kleinkinderen.’ Oké riep opa, dan gaan we naar De Pan, een grote vreetschuur in Hengelo, 'Hoi hoi’ riep iedereen, en zo gebeurde, lekker gegeten, een perfect feestje.

Tot de volgende keer !