WE WAREN HET ZAT

Gezien mijn leeftijd heb ik natuurlijk als kind en puber in de 20eeuw de hele tweede wereldoorlog meegemaakt. (40 - 45) Nadat de Canadezen  ons  hadden bevrijd, was het natuurlijk dagenlang feest in Lemmer, we hadden vier jaar avondklok achter de rug, de bevrijding werd er door de jeugd en ouderen dagenlang gevierd. Hossen, dansen, zingen en muziek maken. Ik heb daar goeie herinneringen aan. Maar toen de rust in ons dorp was teruggekeerd, viel het ons op dat we misschien door de oorlog en de avondklok wat van het dorp vervreemd waren. We waren het zat en wilden wat anders, en als de Lemster jeugd wat anders wilde gingen ze naar Amsterdam. Er was een prima bootdienst tussen Lemmer en Amsterdam, er voeren nachtboten. Je stapte 's avonds om 11 uur in Lemmer op de boot en je was 's morgens om vijf uur in Amsterdam. De koffiehuizen waren dan al open. Op de nachtboot kon je heel goed slapen. En donderjagen. Een retour Lemmer Amsterdam koste toen 3 guldens.Tientallen jongens uit Lemmer en de Friese Zuidwesthoek zochten werk in Amsterdam. Zo ook de schrijver van deze weblog.

Ik had in Lemmer al een paar boekhouddiploma's gehaald en solliciteerde op een advertentie van Simon de Wit in Amsterdam Oost, waarin vermeld stond dat je een opleiding tot bedrijfsleider kreeg. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, de opleiding tot bedrijfsleider werd steeds uitgesteld, en ik kon de ramen wassen, goederen op een oude fiets van het station halen. Maar ik was in Amsterdam, in mijn ogen een wereldstad, ook hadden ze een kosthuis voor mij gezocht bij twee oude mensen. Ik heb het in Amsterdam Oost niet lang uitgehouden. Ik plaatste toen zelf maar een advertentie in een krant, ik meende Het Parool, een prima krant uit het verzet. Enfin om weer een lang verhaal kort te houden, ik kreeg een goeie baan in Amsterdam-Zuid op een accountantskantoor. Ik kreeg wel meer brieven op mijn  'brutale' advertentie, heb enkele aanbiedingen bezocht, maar ik koos voor het genoemde accountantskantoor. Twee sympathieke bazen en fijne collega's.

Ik ging met een vriend uit Lemmer op een soort appartementje wonen, kreeg meer vrienden, enfin ik heb 15 jaar op dit kantoor gewerkt, getrouwd met een Leuk Amsterdams meisje, Lenie, nu nog mijn vrouw. Voor het genoemde accountantskantoor gingen we na ons trouwen in Enschede wonen, nog steeds voor hetzelfde accountantskantoor. We hadden hier veel klanten in de textielindustrie. We kregen in Enschede twee kinderen .Een jongen en een meisje.

Maar er kwam een kink in de kabel, de textielindustrie ging kapot, twee vennoten in Amsterdam overleden, en het accountantskantoor werd opgeheven. We zijn in Enschede gebleven, ik  vond werk bij het toenmalige kantoor Van Dien en Co, accountants, Nu P.W.C., tot aan mijn pensionering. We wonen nog in Enschede, en hebben inmiddels vijf kleinkinderen...