EVELIEN EN KEN 3

VERVOLG

  'Weet je mamma, weet je,' babbelde Dennis, 'de juf zegt dat we morgen gaan rekenen, sommetjes maken, maar ik kan toch al rekenen?' Heeft Daddy me toch geleerd?'

  'Je kunt een klein beetje rekenen Dennis, sommetje maken, kleine sommetjes.'

  'Later reken ik net zo goed als Daddy, en als hij wat meer tijd had, had ik het nu al beter

  gekend.'

   'Gekund,' zei Evelien. Hij huppelde naast Evelien langs de gracht, in z'n knuistjes een prachtige wasco tekening, die hij op school had gemaakt.

Het was waar, Ken had niet veel tijd voor zijn gezin. Vak kwam hij laat thuis met een tas vol werk. Na het eten sloot hij zich op in zijn studeerkamer of vertrok naar de tennisbaan.

Evelien had ook haar werk: veel lezen om bij te blijven op haar vakgebied, artikelen schrijven, tentoonstellingen en galerieën te  bezoeken en zo meer. Ze had vrienden, veel vrienden uit het kunstwereldje.

 'Dave is vanmiddag nog geweest,'

 'Leuk, wanneer komt Paul?'

 'Ik weet het niet,'zei Evelien, 'ik zal hem wel eens bellen

Paul, de zoon van Ken woonde in de Beethovenstraat op een kamer. Zo nu en dan kwam hij aanwippen, bleef wel eens eten en soms ook slapen. Een paar keer aten ze met z'n vieren, Dennis mee, bij Dikker en Thijs. Dennis mocht Paul graag. Paul liet hem flipperen in een  speelhal en bedacht leuke spelletjes.

Op de Keizersgracht stond een lange rij auto's te wachten achter een vrachtauto die gelost werd. Het was fijn wonen op de Keizersgracht, maar al  die auto's...

'Mercedes...Fiat...Kadett...Golf...Renault... Volkwagen,' Dennis raakte de auto's in de file even aan en noemde het merk. Evelien keek haar bijdehands zoontje  trots aan.

slot volgt