zaterdag 30 juni 2012

SPELEN MET TAAL


Glorius & Co

'Wat lees je, Co?'
'Dat stukje van Haspel, die altijd onze stukjes schrijft,
 hij schrijft dat wij zonder hem helemaal niet bestaan.'
'Zou dat waar zijn Glorius?'
'Welnee.'
'Wel of nee Glorius.'
'Ach, schrijvers bedenken maar wat.'
'Toch bedenkelijk, vind ik. Je gaat aan jezelf twijfelen,'
'Identiteit, daar gaat het om Co.'
'???'
'Weet je wel wie je eigenlijk bent?'
'Ja ik ben Co en jij bent Glorius.'
'Ik bedoel, wie je bent in je aller-diepste zelf,
 als je dat niet weet is er sprake van een identiteitscrisis.'
'Is daar een centrum voor?'
'Een identiteitscrisiscentrum?'
'Zo iets, misschien een telefoonnummer?'
'Joost mag het weten.'
'Wie is dat nu weer?'
'Joost? Die bestaat nog veel minder dan wij.'
'Ken je hem?'
'Nee, Haspel noemt hem bij wijze van spreken, meer terloops.'
'Terloops of niet, ik vertrouw die Joost niet,
'als Haspel straks alleen maar over Joost gaat  schrijven,
 waar blijven wij dan?'
'In z'n pen Co, gewoon in z'n pen.'
'Dan zij we toch nergens meer, Glorius?'
'Als Haspel er een punt achter zet zijn we inderdaad nergens meer.'
'Kom niet huilen Co, we gaan slapen, welterusten.'

                                                                                               Haspel

zondag 24 juni 2012

ZELFKENNIS


Naar aanleiding van mijn stukje 'Trouw aan zichzelf' dat ik 3 dagen geleden op deze weblog schreef, stelde ik dat om je zelf trouw te blijven zelfkennis nodig was. Ik kreeg  een reactie van mijn jongste zwager, hij schreef: 'Zelfkennis is goed, maar men moet niet teveel in zichzelf opgaan, want dan vergeet je de wereld om je heen waarin je toch moet leven.'

Beste zwager je hebt gelijk, teveel van het goede is nooit goed. Ik hoorde eens iemand zeggen: 'Ik doe niet aan zelfkennis want ik kom in mij steeds weer een onaangenaam egoïstisch mannetje tegen, namelijk ikzelf.'
Herkenbaar, daarom is het nodig dat onaangename mannetje te lijf te gaan en door zelfkennis te komen tot een 'beter' mens, met trouw aan zichzelf en zeker met oog voor de ander, en voor de wereld.
 Laat ons niet versagen!

donderdag 21 juni 2012

TROUW AAN ZICHZELF


In de vrijmetselarij is zelfkennis een belangrijk item, "Ken u zelve." Door zelfkennis kom ik er achter wat mijn eigen weg is om te gaan en welke weg me wordt opgedrongen.
 Zelfkennis is noodzakelijk om in het leven de goede keuzes te maken, om staande te blijven, om trouw aan jezelf te blijven, trouw aan jouw weg, jouw identiteit.
"Trouw aan zichzelf" is eigenlijk een onderwerp uit de filosofie dat van de Franse filosoof Rouseau komt, terug naar de natuur, naar het kind in je zelf. Het is inherent aan de vraag: wil ik dat wel, kan ik dat verantwoorden voor mezelf, haalt me dat niet naar beneden.
Ik herinner me de indrukwekkende film "Amen,"  Ik meen en Franse film uit 2002.  Een film die realistisch de moord op duizenden joden en  andere ongewenste lieden in de Oekraïne (1941) laat zien. Honderden gezinnen waaronder veel kinderen werden naakt in diepe loopgraven gedreven en dan vanaf de kant door de SS met mitrailleurs doodgeschoten, uitgeroeid als gedierte. Een jonge SSer achter een mitrailleur weigerde te schieten, stak zijn revolver in de mond en pleegde zelfmoord. Het was en hele korte scene die mogelijk velen niet is opgevallen. Het kan ook een vondst van de regisseur zijn geweest, maar ik heb het  ervaren als een groot voorbeeld van neen zeggen, trouw aan zichzelf.
Volgens een van de betere boeken over de tweede wereldoorlog, "Wereld in vlammen" van de Engelsman Andew Robers werden in de Oekraïne in het eerste halfjaar 1941 ca 1 miljoen joden e.a. op beestachtige wijze vermoord. Opdat wij niet vergeten

zondag 17 juni 2012

VADERDAG


Zondag 17 juni 2012, Vaderdag!
Natuurlijk is het een door de commercie bedachte dag, maar so what? Laten we iedereen een extraatje gunnen.  Vaderdag, Moederdag, eerlijk gezegd heb ik er niet veel mee, het hele jaar komt het niet in je gedachten op, maar dan zie je op je bureaukalender ineens staan 'Moederdag' 'Vaderdag', o ja, ook dat nog denk je dan, en dan ineens is het morgen al  zeg maar Moederdag, nog gauw even naar de markt voor een bloem en naar de Bijenkorf voor een ditje of datje, leuk toch. En omdat het vandaag Vaderdag was, en ik al vele jaren een vader ben , gaat deze weblog dus nu over Vaderdag.
Ondanks bedenkingen ervaar ik deze dag toch jaarlijks weer als een 'warme  dag'.  Warm in de zin van liefdevol, hartelijk, gezellig. Ik ben natuurlijk haar vader niet maar toch brengt Lenie  's morgens een klein ontbijtje op bed, en ook een klein cadeautje, meestal een 'lekker luchtje.  's Middags loopt ons appartementje vol,  dan komen de kinderen en de kleinkinderen, ook weer met cadeautjes, meestal en ook vandaag: heerlijke toiletspullen, en drankjes,
Een tafel vol lekkere dingen, kortom warm, hartelijk en gezellig, ook de kleinkinderen genieten,' hopelijk ' van het uitje naar opa en oma.
Ach het bovenstaande zal toch in de meeste  families wel herkenbaar zijn, dus houden zo, op naar de Moederdag in 2013, bij leven en welzijn, zou mijn moeder zeggen, die overigens al lang is  overleden.

donderdag 14 juni 2012

TWEE TOPPERS




DE DAPPERSTRAAT

Natuur is voor tevredenen en legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes er tegen.

Geef mij de grauwe stedelijke wegen,
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
tot het ze,  opeens toont in hun hoge staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,
Verregent op een miezerigen morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

J.C.Bloem


ON THE GRASSHOPPER  AND  CRICKET

The poetry of earth is never dead:
When all the birds are faint with the hot sun.
And hide in cooling trees, a voice will run
From hedge to hedge about a new-mown mead;
That is the Grashopper's  -  he takes the lead
 In summers luxury,  -  he has never done
With his delights; for when tired out with fun
He rests at ease beneath some pleasant weed.
The poetry of earth is ceasing never.
John Keats

zaterdag 9 juni 2012

WALT WHITMAN VERVOLG


The soul is always beautiful,
The universe is duly in orde...everything is in its place,
What is arrived is in place, en what waits is in its  place;

The father holds his grown or ungrown son in his arms with
        measureless love...
The white hair of the mother shines on the white wrist if the daughter,

The scholar kisses the teacher and the teacher kisses the scholar...
       the wronged is made right.

The call of their slave is one with the master's call...
        and the master salutes the slave,
The soul is always beautiful.

The sleepers are very beautiful as they lie unclothed,
They flow hand in hand over  the whole earth
         from east to west unclothed...
The   Asiatic and African are hand in hand...
the    Europian and American are hand in hand.

The bare arm of the girl crosses the bare breast of her lover...
        his lips press her neck....without lust.

vrijdag 8 juni 2012

WALT WHITMAN


Een van de merkwaardigste Amerikaanse  dichters is wel Walt Whitman, zwerver, een wilde jongen, onaangepast. Op 4 juli 1855 verschijnt van hem in New York een donkergroene bundel poëzie op groot formaat in gouden letters, getiteld 'Leaves of  Grass.'
Leaves of Grass werd de beroemdste dichtbundel van Amerika en de dichter zelf een legende.
Hier enkele fragmenten uit de meestal lange gedichten, in vertaling.

Er was een kind dat ging op pad iedere dag,
Een de eerste dingen waar hij naar keek en dat hij uit verwondering of liefde
   of angst in zich opnam, dat ding werd hij.
En dat ding werd dagelijks een deel van hem of voor een bepaald deel van de dag...of
   voor vele jaren of vele aaneengeregen jaarcycli.

Zijn eigen ouders..hij die  's  nachts het vadersap eruit spoot, en vader werd van hem..
     en zij  die hem in haar schoot droeg en hem baarde...zij gaven dit
     kind meer van zichzelf dan alleen dat,
Ze gaven hem iedere dag opnieuw...zij en het hunne werd deel van hem.

De slapers zijn heel mooi  zoals ze daar
      ontkleed liggen;
Aziaten en Afrikanen hand in hand..Amerikanen en Europeanen
      hand in hand.
De ontblote arm van het meisje strijkt langs de ontblote borst van haar geliefde...
ze verstrengelen zonder lust...zijn lippen raken haar hals.

Zacht zal ik voor je zijn, golvend gras,
Dit gras is zo donker, hoe kan het groeien uit het witte haar van oude moeders,
     donkerder is het dan de kleurloze baard van oude mannen.

De wilde gans leidt zijn zwerm door de koele nacht.
De eland in het noorden met scherpe hoef, de kat op de vensterbank, de koolmees,
de prairiehond.
ik zie in hen en mij eenzelfde oude wet.
---

P.S Morgen nog enkele fragmenten in het Engels.

zondag 3 juni 2012

EEN BOEKJE


Vandaag vond ik een heel bijzonder en waardevol boekje terug.
Ik wist dat ik dit boekje jaren geleden eens had gekocht, ik las het en zette het daarna in een boekenkast, meende ik, maar toen ik het later nog eens wilde  inkijken, of opnieuw lezen kon ik het niet terug vinden. Merkwaardig ik meende toch zeker te weten dat ik het op alfabet weggezet had, de naam van de schrijver herinnerde ik me nog, Abraham Braun, maar bij de B stond het niet en ook niet bij de A.  Enfin ik zocht niet meer, meer dan een jaar geleden, maar vandaag kwam ik het onverwachts  tegen op een plaats in de kast waar ik het beslist niet had neergezet, meende ik. Maar hoe het zij, ik ben het nu opnieuw aan het lezen.

Het boekje heet "De andere"  Je kunt het eigenlijk geen roman noemen maar een autobiografie, meer dan een autobiografie.  De ik-figuur in het boek, Abraham Braun dus, werd in 1923 geboren in Boekowina, Roemenië. Zijn ouders waren Oostenrijkse joden, hij groeide op in een Duitse en Joodse cultuur. Op de middelbare school leerde hij beseffen wat het betekent wanneer je tot een minderheid, tot de anderen behoort.  Zijn existentie wordt hem tot een probleem. Midden in zijn pubertijd breekt de tweede wereldoorlog uit. Hij maakt kennis met de Duitse bezetting, met de jodenvervolging, maakt kennis met  deportatie, getto's, kamp, epidemieën, verraad, etc.
 Hij overleeft de oorlog, zijn land wordt bevrijd door de Russen, maar de Jodenhaat blijft.
Hij gaat medicijnen studeren, studeert ook in Parijs en vestigt zich in West Duitsland als arts voor inwendige ziekten. In 1970 kwam dr. Braun naar Nederland om zich hier te verdiepen in psychosomatische geneeskunde. In Nederland had Braun de eerste maal het gevoel geen vreemde tussen de vreemden te zijn. Hier bestaat democratie en hier kan hij zijn wat hij wil:
gewoon een mens die ook anders mag zijn, Om deze reden laat Braun zijn boek in 1971 eerst in Nederland verschijnen bij uitgeverij Ambo BV.
Mogelijk is dit boek niet gemakkelijk meer te verkrijgen, mijn teruggevonden exemplaar kan eventueel geleend worden.