28 mei vierden we de eenenvijftigste verjaardag van onze
zoon Nico bij hem thuis. Een gezellig feestje met familie en vrienden uiteraard
met drankjes en hapjes, Lenie en ik kwamen pas na middernacht
in bed terecht, en dat is vrij laat voor ons.
Na
zo'n verjaardagsfeestje denk je wel eens
na over de tijd dat alles begon, eenenvijftig jaar geleden, de dag dat het
allemaal begon, Nico werd met enige moeite geboren in het ziekenhuis in
Enschede. "Een jongentje" riep Dokter Willemsen, die assisteerde bij de bevalling. Ik herinner me nog goed
dat ik de ziekenhuisgang op rende en
tegen een verpleegster die ik tegenkwam riep 'zuster ik heb een zoon'. Na ruim vijftig jaar herinner ik me dit nog als
de dag van gisteren. Ook merkwaardig was dat we nu enkele maanden geleden de zelfde dokter Willemsen tegenkwamen
in de wachtkamer van onze huisarts, we herkenden hem nog en maakten een
praatje, ook hij wist nog wie we waren. Hij was inmiddels een zeer oude man
geworden, ik denk in de negentig. Om een
lang verhaal kort te maken, we hebben met Nico en met
onze lieve dochter Karin, die ook met de hulp van dokter Willemsen geboren is, veel plezier, en ook nu op onze oude dag, veel hulp en bijstand gehad.